DİLBER Ay’ın dillere plesenk şarkısında yakardığı gibi basketbolumuzun, gösterilmek istenilenden uzak,“vasat hasat” yapmakta olduğunu anlatmak zorunda mıyım?
Bende diğer tüm medya gibi “ekmek teknesini cilalamak” adına methiyeler düzsem olmaz mı? Milli takımlarda olduğu gibi, Turkish Airlines Euroleague’de de ilk sekize giremiyorsak, kusura bakmayın ben güzelleme yapamam. Körler sağırlar birbirlerini ağırlarken ben, “Kral Çıplak” demek zorundayım. Vasat kazanımlar “iyi”nin,“iyi”ise “mükemmel”in düşmanıdır. Fenerbahçe Ülker, Anadolu Efes ve Galatasaray Medical Park’ın 24 takım arasından 16’ya kalabilmesi vasatımızın çok altındadır. İttir kaktır ancak bunu sağlayabilen takımı ve koçunu göklere çıkartmak azla yetinme ucuzluğudur. Goygoydur.
Yorganım kısa değil ki neden ona göre uzatayım ayağımı.
Hikaye şu;
İlk 16’ya giremeyeni dövdükleri bir vasatta üç takımımız bizi resmen ele güne rezil ettiler. Üçlünün, Avrupa’ya yetmezliğin, başarısızlığının özünde ki ortak yanlış sarmalı şöyle işliyor:
A. Yönetimler; Kifayetsiz muhteris. Patron ve/veya yönetim kurulları takımı/oyuncaklarını kendileri yönetmek istiyorlar.
B. Bunun için takımla kendi aralarındaki köprüye, ”evet efendim sepet efendim, siz bilirsiniz efendim” diyecek maslahatgüzarları koyuyorlar.
C. Onlarda laflarını geçirebilecekleri, istediği oyuncuyu istediğinden, istediği paraya alıp satmalarına gık diyemeyecek, lütuf eseri geldiği yeri kaptırmak istemeyen “medyun-u şükran koçlar” atıyorlar.
Sportif iflas
İŞİN başında itibaren “bu gidişle Mayıs’ta onlar oynar biz trene bakarız” diye çok uyardım ağustos böceklerini. 16’ya kaldıktan sonra bir iki takviye transfer rötuşuyla durumu kurtarabilirlerdi.
Bütçeleriyle Avrupa’da kimseden eksiği olmayan üç cengaver; “Kendi eksikliğini, yoksulluğunu kendisi yaratarak devre dışına düştüler.” Oynatılan basketbol akıllara seza: Tepeden aşağı yapılan perdeleme sonrası devrilmeyle pick& roll’la sayı üretme kısırlığını aşamadı. Yaratıcılıktan yoksun eski okul basketbol oynayıp büyük başarıyla(!) “out of Europe” oldular.
