Ömer Aşık başta olmak üzere Oğuz ve Semih de hazır gözükünce pota altı bizim için sürekli işlenmesi gereken bir hazine gibiydi
Asya kıtasında bile başarılı olamayan ve Dünya Şampiyonası’na katılma hakkını ‘wild card’ ile kazanan Lübnan’a karşı oynarken sadece hangi dönemde neleri iyi yapıp, neleri yapamadığımızı görme şansını bulacaktık. Ancak bir türlü takımın yakasını bırakmayan şanssızlıklar devam edince, Sinan’ın sakatlığı nedeniyle oynamadığı maçta, Hidayet de ilk periyotta aynı nedenle çıkıp bir daha giremeyince düzen dışına çıktık, güçlü bir takıma karşı hiç uygulayamayacağımız beşlerle sahada yer aldık.
Kerem Gönlüm’ün 3 numaralı pozisyonda, Oğuz ve Ömer Aşık’ın da olduğu 5’te bulunması, bu sakatlığın zorunlu getirisiydi. Lübnan potansiyeli kısıtlı olduğu için, cezayı sadece 3 sayılarla kesti ama daha hızlı oynayabilecek bir takımın, büyük tehlikeler yaratabileceği çok netti. İlk periyotta sadece 1 üçlük atan Lübnan’ın ikinci çeyrekte Oğuz’un savunduğu 4 numaralı pozisyondan 5 üçlük bulması, 3 uzunlu sistemin getirisiydi! Bu sisteme rağmen verdiğimiz hücum ribauntları ise ciddi bir meseleydi.
Tanjeviç’in yine 3 numaralı pozisyonda oynatacağını açıkladığı Ersan’ı, Sinan ve Hido’nun yokluğunda bile çok uzun süre power forvet olarak kullanması, 3 numarayı Cevher ve Kerem Gönlüm ile kapatması, yukarıdan ciddi bir müdahalenin geldiğini bize gösterdi ki, bu karar çok yerindeydi!
Dünkü maçın gösterdiği noktalardan bir tanesi de boyalı alanın önemi. Ömer Aşık başta olmak üzere Oğuz ve Semih de hazır gözükünce pota altı bizim için sürekli işlenmesi gereken bir hazine gibiydi. Ancak boyalı alan savunmasında zaman zaman sıkıntı yaşadık, bunu uzunlara daha çabuk yardım götürerek giderebiliriz. Yoksa daha güçlü takımlara karşı bunun sıkıntısını çok erken faul problemine girerek çekeriz.
