Eğer Efe Aydan, tam 'Sportmen' programının en sonunda o malum, İzlanda mağlubu ve mağduru, kişi için 'Türk Basketboluna çok faydası olan kişi, yok basketbolu oraya getirdi buraya getirdi' demeseydi, ''Aman boşver, ne anlatırsa anlatsınlar' diyecektim. Ama adam benimle aynı yaşta CHP Genel Başkanı oluyor, ben niye kenara çekilip, herşeye 'Eyvallah' diyeyim.
Aslında bu konuda doluyum, insanoğlu iyi veya kötü geçmişini, geçmişteki iyi, kötü, doğru, yanlış günlerini bilenlerden uzaklaşmaya çalışır. O kişiyi çeşitli ortamlarda yalanlarlar, 'O olay senin dediğin gibi olmadı' filan derler, seni küçük ve zor duruma düşürürler. Benim geçmişimde sadece basketbolcular, ve daha çok Eczacıbaşılı basketbolcular var. Ondan kalanda biraz erkek ve bayan voleybolcular.
Hepsinden de birçok iyilik, dostluk ve arkadaşlık gördüm. Ama zaman zaman beni çok üzenler de oldu. Üzenlerin isimlerini buraya yazmakta fayda yok ama maddi destek dışında beni hiç üzmeyen, her zaman onore eden Ali Kurt'un adını burada vurgulamazsam haksızlık olur. Diğerleri kendilerini bilir, evlenmelerinden tut, ev, bark sahibi olmalarına, çoluk çocuk sahibi olmalarına, doğumda hastahane odasında yatmasına kadar yakın olduğum kişiler. Kızları evlenirken, bırakın daveti, (Davet etseler de gitmem zaten) bir telefonu bile esirgediler, gel de üzülme.
Aslında Efe Aydan'ın Hakan Artış'ın 'Sportmen' programında anlattığı o tamamen hayal mahsülü ve benim emeklerimi yok sayan, beni ve yaptığım işi aşağılayan basketbolcu oluş hikayesi bana cevap hakkı doğurdu. Basketbol tarihimizin önemli bir olayı, rahmetli Aydan Siyavuş'un basketbolcu ve basketbol adına ileri görüşünü vurgulayan bu hatıranın gerçeğinin herkes tarafından bilinmesini sağlamanın da benim görevim olduğunu düşünüyorum.
Bu konunun canlı şahidi olarak o zamanki Galatasaray Spor Kulübü Basketbol Şube Başkanı Prof. Dr. Oğuz İmregün'ü gösterebilirim. (Not: İsteyene Prof. Oğuz İmregün'e ofis telefonunu verebilirim).
Yıl 1971-72, Ben Sayın Cavit Altunay tarafından Galatasaray Spor Kulübü basketbol alt yapısındaki boşluğu, eksikliği, zayıflığı gidermek üzere görevlendirildim. Bu konuda sadece o zaman A takımda oynayan, Kadıköy Maarif Koleji'nden arkadaşım Semih Dedeoğlu'nun basketbolu, sporu seven arkadaşı ve koyu bir Galatasaraylı olmam nedeniyle, konuyla ilgili hiç bir şey bilmediğim halde kulübün alt yapısında çalışmaya başladım.
O dönemde kulüpte görev yapan Cavit Altunay (Allah uzun ömür versin sağ), onun yanı sıra Can Tengizman, Mehmet Babatsaş, Taygun Türe (kör Taygun), Cem Akdağ, İzzet Özberki, Polat Bengiserp, Nihat Levent (Kuş), Tarcan Çatalcalı, Mehmet Urgancı isimli oyuncular vardı. Bu arada Erman Kunter Galatasaray Lisesi'nde, Melih Erçin de İstanbul Erkek Lisesi'nde okuyorlardı ama pek o günleri hatırlamazlar herhalde.
Neyse yaz günü zar zor alt yapı kadrolarını topladık ve idealist Cavit Ağabey sırasıyla A, Genç, Yıldız takımları çalıştırıyor, boş zamanlarında da benimle uğraşıyor. Akşamları Mühendisler Birliği'ne gidip, briç oynuyor veya Baba Özer (Salnur)'e eşlik ediyor. Tabii adam yoruluyor ve alt yapıya fazla vakit ayıramıyor. Bir de A Takımın sezonu açıldı mı; alt yapıya hiç vakit yok.
Bu arada yıldızı yeni yeni parlamaya başlayan, Cavit Altunay'ın parlak talebesi Aydan Siyavuş, beraber çalıştığımız Kadıköyspor'da göstediği başarılar nedeniyle Beşiktaş A takımına antrenör oldu. Sezonun başlamasıyla benim zorluklarım artmıştı. Beşiktaş kulübü de aradaki dostluğa dayanarak, haftada bir gün Galatasaray Spor Kulübü Salonunu kiralamış, sabahları orada antrenman yapıyorlar. Ben de her antrenmanı seyrediyorum.
Sezonun ikinci, ya da üçüncü haftasıydı. Sabah gene Beşiktaş antrenmanına geldik. Takım kaptanı ve zamanın efsane oyuncularından Sayın Ünal Büyükaycan gelerek, Aydan'a ''Yönetim Kurulu kararı ile bundan sonra takımı ben çalıştıracağım, sen oturacaksın'' dedi. Rahmetli Aydan buna çok üzüldü ve babasını aramak üzere salonu terketti. Ben hemen arkasından fırladım ve Prof. Dr. Oğuz İmregün'ün Bankalar Caddesi'ndeki bürosuna gittim.
''Oğuz ağabey'' dedim, ''Bu adam çok çok iyi bir antrenör. Elimizde çok yetenekli uzun, kısa bir çok oyuncu var. Cavit ağabey yetişemiyor, ne olur bu fırsatı değerlendirelim'' dedim. Oğuz ağabey çok babacan bir adamdır, ''Oğlum, kulüpte para yok, ben ayda cepten 500 lira vereyim dedi”. Ben Bankalar Caddesi'nden Hastun Galip sokağa kendimi ışınladım. Aydan daha tam moral bozukluğuna girmeden yakaladım. Yalvar yakar iki gün içerisinde görevi kabul ettirdim.
Efe Aydan efendinin anlattığı yalan ve nedense beni aşağılayan hikayenin tek doğruya yakın bölümü de şöyle: Aydan'la o sözü edilen eski salonundaki kapağın altına geldik, yukarı çıkacağız ve oyunculara Aydan Siyavuş'a tanıştıracağım. Rahmetli Aydan, ''Dur bir dakika'' dedi. ''Bu görevi kabul etmemde Galatasaraylı olmamın, senin, Cavit ağabeyin çok hatırı var. Hepiniz sağ olun ama yukarıda kabak kafalı, uzun boylu bir çocuk var asıl onun için bu görevi kabul ettim. O ileride Türkiye'nin en büyük basketbolcusu olacak'' dedi ve salona çıktık. Böylelikle Efe Aydan serüveni başladı.
Yaaa Efe Aydan sen bu şekilde basketbolcu oldun. Neymiş “Bırak ya, şarkıcının oğlundan basketçi mi olur ?” demişim. Ben o zaman kimden basketçi olur, kimden olmaz onu bile bilmiyorum. Neden şarkıcının oğlundan basketçi olmasın, oldu işte. Bari annene haksızlık etme, ayıptır, günahtır...
Gerek bu hatıra, gerekse beraber yaşadığımız, yaşamış olduğumuz her dönemi, her hikayeyi seninle tartışır, konuşurum Efe bey. Federasyona da ilk geldiğin gün çektiğin ''O ohhhh'u da, Aydan Siyavuş'u Tofaş'a nasıl antrenör yapmadığını da seninle her yerde, her şartta konuşur, tartışırım.
Kulüp başkanı olmuşsun ama.. Şakir (Eczacıbaşı) Bey dersini vermişti, ah pardon sen onu da hatırlamazsın. Bu arada unutmadan söyleyeyim. Sen federasyon başkanı olamazsın, nedenini merak ediyorsan, telefonla ara onu da söyliyeyim, buraya yazamam..
Hodri meydan ben buradayım. Ne derdiniz varsa gelin, görüşelim, bu yaştan sonra dövecek değilsiniz ya !...
