Eeee, şimdi ne olacak ? Hikayesi, 2002'de Malezya'da başlayan, Kanadalı bayan gazetecinin yalan telefonuyla renklenen, organizasyonu Türkiye'ye verilen 2010 Dünya Basketbol Şampiyonası 1-2 güne kadar başlayacak. Neler oldu, neler ? Türk Basketbolunda hiç bir şey kurumsallaşmadı. Bir iş kolu, bir sanayi, bir endüstri olamadı. Futbolun arkasındaydı, şimdi başta Voleybol olmak üzere özellikle Atletizm (Bkz. Nevin Yanıt), Güreş, Kick Boks, gibi sporların da ardına düştü bunların basketbolu.
Tabii onlar devekuşu misali kafalarını kuma sokmuşlar görmüyorlar ama gerçek bu. Yüreği yetiyorsa yaptırsın bir anket, tam zamanı, sabahtan akşama basketbol reklamları dönüyor ekranda…..
Ülkede şöyle elle tutulur, gözle görülür bir oyuncu da yetişmedi, hala aynı oyuncular. Yeni NBA oyunculari yok, eskilerin de yarısı var, yarısı yok. Mehmet Okur sakat, ben olsam hiç düşünmeden milli takıma alırım dediğim Mirsad ve Kaya devre dışı, son dakikada takıma alınan (Barış) var ama oynamayacak gibi görünen guardlardan medet umuyoruz. Anlayacağınız tam bir komedi.
Antrenörler desen tam Allahlık. Bu işin bir meslek olması için hiç çaba gösteren yok, TÜBAD'ın umurunda bile değil. Ücra köylerde adına basketbol sahası açılmasıyla öğünüyorlar, oyalanıyorlar, antrenörlerin, ailelerinin kaderi yöneticinin iki dudağı arasında. Kulüpler düzenden memnun, götürme düzeni hoşlarına gitti; ''Yukarıdakiler götürsün biz de götürelim, kimse kimseye dokunmasın'' diyorlar.
İyi de Dünya Şampiyonası geldi çattı, bir şeyler yapmak lazım, bütün suskun duayenler bile canlandı, yazılar yazıp, söyleşiler yapıyorlar, ''Yanındayız, hadi'' diyorlar, ne yazık ki pek bir tepki yok, boş bakıyorlar, ayni başkanları gibi.
İnsan bir nevi seferberlik, bir çeşit varoluş savaşı bekliyor, yalan mı ?
Mustafa Kemal Atatürk emir vermiş, salma salınmış, ''Herkes ihtiyaç fazlası nesi varsa devlete versin, Kurtuluş Savaşı'ndan sonra geri verilecek'' demiş. İlk gün Kastamonu'da endişeli bekleyiş, köyün meydanından yürüyerek gelmiş. Ülfet, kış günü, buz üstünde yalınayak yürüyerek, çekine çekine girmiş odadan iceri. Akşamdan yıkayıp, ütülediği, söküğünü diktiği bir çift, anasının zamanında ördüğü yün çorabı masanın üstüne koyup, “Bende başka bir şey yok beyim” deyip gitmiş. Sonrasını biliyoruz, onlar bilmez de !!!
''Bir de İrlandalı'lar var, abuk sabuk yazılar yazıyorlar, ümit yok'' diyorlar, Kızılderili hikayeleri yazıp, kızılderililerin kış hazırlığı yaptığını filan yazıyorlar. ''Biz yalakalık yapmayız, bu iş olmaz' dedik, 'Olmaz' diyorlar.
O ne yapıyordur biliyor musunuz ? En iyi bildiğini zannettiği işi, ''Para yoluyla bu işi nasıl çözerim ? '' diye uğraşıyordur, parayı da nereden buluyorsa ?
HÜM (Hayal Üretim Merkezi) çalışanlarıyla birlikte hakemleri mi ayarlasak ? Oyunculara prim mi vaad etsek, 'Basında olumlu, bizim göreve devam etmemizi sağlayacak yazıları nasıl yazdırırız ?' toplantıları yapıyordur.
Durdu, durdu, şu arada Mali Kongre yaptı. Onda da vardır bir çapanoğlu, kendine emekli maaşı filan bağlatmıştır (Sanki milletvekili). Bal yapmaz, dibinden başka yeri aydınlatmaz yapısıyla etrafına sadece soğukluk ve negatif enerji aşılıyordur.
Netice olarak biz Türk'üz, Atatürk'ün çocuklarıyız, hiçbir zaman teslim olmayız, olmamalıyız. Ben derim ki sonrasında hesabı masada görürüz, şimdi destek zamanı. ''Haydi diyelim, haydi bizimkilar diyelim, yürü diyelim, sonucu düşünmeden saldırın'' diyelim, belki bir şeyler olur. (Sırpça mı yazsam acaba ?)
Kore'de Türk askeri geri kaçtı, kaçacak, üç taraftan sarılmışız, bir tek kaçacak yol geride. Türk subayı çekmiş tabancayı; 'Bu tarafa kaçanı da ben vurururum, ulan !'' demiş. Ardından hücum ve zafer gelmiş.
Haydi, Aymo, öyle birileri var mı ? Bilmiyorum ama varsa çeksinler tabancaları, ''Kaçacak yer yok'' desinler, dört tarafı da kapatsınlar, tam zamanıdır, sonra anlatırız 2010'da Dünya Basketbol Şampiyonası Türkiye'de yapılmıştı veeeeeeee……
