Final-Four öncesinde herkesin aklında, finalde muhtemel Anadolu Efes-Barcelona eşleşmesi vardı.
Anadolu Efes, favori olduğu Olympiakos karşısında zorlansa da hedefi bulurken, Barcelona, Jasikevicius’la üst üste ikinci hayal kırıklığını hem de bu sezon 5 kez yendiği ezeli rakibi Real Madrid’e kaybederek yaşadı.
Açıkçası, sezonu lider kapamasına karşın aşırı düzeyde “Mirotic’e endeksli” basketbolu, kısa pozisyonunda hem istikrar hem de sakatlık sorunları nedeniyle yaşadıkları gel-gitleri göz önüne aldığımda Barcelona’yı, Real’e göre “daha tercih edilebilir” bir rakip olarak görüyordum. Bayern Münih’e elenmenin eşiğine geldikleri Play-Off serisinde coach Jasikevicius’un da kriz yönetimi konusunda yaşadığı sıkıntıları bir kez daha görünce umudum daha da artmıştı.
Real Madrid’in son dönemdeki yükselişi de aslında Barcelona’ya karşı sürpriz yapma olasılıklarını güçlendiriyordu; öyle de oldu. 25 dakika “uyku modunda” götürdükleri oyunda bir anda, özellikle de savunmada – hem de Llull ve Fernandez gibi kariyerinin sonuna gelmiş isimlerin “tazı gibi” o köşeden bu köşeye yetiştiği, Deck’in kısaların ensesinden bir an olsun ayrılmadığı, Poirier’in de onlara “uçaksavar” gibi eşlik ettiği “içindeki canavarı açığa çıkardı” Real Madrid… Son darbeyi ise, 2018’de yine Belgrad’da Fenerbahçe BEKO’yu kupadan eden Causeur söyledi.
Dünkü final toplantısında Anadolu Efes coachu Ergin Ataman yine son derece özgüvenli, iddialı olma özelliğini koruyan, rakibe saygılı ancak her iki cümlesinde bir “yeneceğiz” mesajını da eksik etmeyerek “takımına maç önü motivasyon dopingi” konusunda uzman olduğunu medya önünde bir kez daha gösterdi. Tabii şunun da üzerini çizdi: “Real Madrid çok güçlü bir rakip… Çok iyi, özellikle de rakiplerine taktik sürprizler yapmayı seven, bunda çok başarılı olan bir coachları var” diyerek Real’in baş antrenörü Pablo Laso’yu da övmekten geri kalmadı. Haksız da sayılmaz… Geçen sezon Play-Off’ta kök söktürdükleri seride match-up zone yapıp, kısaları çabuk ayaklı uzunlarla savunma gibi sürprizlere imza atmışlardı. Barcelona maçına da 5 kısa ile başlayıp, bu kez kısaların peşine Deck’i takmıştı!..
Laso da gerek Anadolu Efes, gerekse coach Ergin Ataman’ın Avrupa basketbolunda geldiği nokta ve elde ettiği başarılara değinerek, “Larkin ve Micic gibi iki sıra dışı yıldız ismin olduğu, Ataman gibi çok iyi bir teknik adamın başında bulunduğu Efes’e büyük saygı duyuyoruz” deyip, “Umarım kazanan biz oluruz” diye noktayı koydu.
Her iki cepheden de bakıldığında, gerek üst üste 3. kez finale kalan son şampiyon olarak Anadolu Efes’in, gerekse burada 2018’de kupayı kaldıran Real Madrid’in de birbirlerine göre artıları, eksileri var. Bunların en belirgin olanı, kısalardaki Efes, uzunlardaki Real hegamonyası…
Efes’in bu sezon en göze batan zaafı, Sertaç Şanlı Barcelona’ya gittikten sonra O’nun, oyunun iki yönünde de verdiği katkının “havada” kalmasıydı. Bunu, zaman zaman Pleiss, bazen de Dunston ile ve özellikle de sezonun son bölümünde “hissedilmeyecek” seviyeye çektiler. Ancak Olympiakos karşısında kriz yine “hortladı” ve sorunun çözümü yine kısaların yaratıcılığına kaldı…
Bu bakımdan, Real Madrid karşısında Dunston, Pleiss’ın yanında Singleton ve Moerman’ın da “alarmda” olmaları, motivasyon&verim denkleminde seviyeyi yukarı çekmeleri şart… Hele ki Yabusele bu kadar formda iken…
Williams-Goss’un sakatlığında Heurtel’in “mecburen” kadroya dahil edilmesi Real Madrid için değil ancak Efes için bir avantaj olabilir. Bu noktada Larkin&Micic ikilisin Avrupa’da şu an hiçbir takımda eşi olmadığını zaten defalarca yazdık… Elijah Bryant’ın, Simon’un yokluğu, Beaubois’nın ise hazır olmadığı zamanda sorumluluk alıp katkı vermesi ise çok değerliydi. O’nun da bu ikiliyi soluklandırması yine çok büyük önem taşıyor… Causeur, Llull, Fernandez gibi yaşı ilerlese de belki son bir şampiyonluk için insanüstü çaba gösteren isimleri hesaba kattığımızda, Efes’in çok daha dikkatli, “küçük detaylara azami özen gösterir” olması gerekiyor…
Ataman ile Laso arasındaki strateji ve taktik mücadeleyi de izlemek için sabırsızlanıyoruz… Ve tabii, kupayı Efes’in kaldıracağı muhteşem bir final eşliğinde… Haydi Efes…
