Fenerbahçe BEKO, Monaco deplasmanından, belki de sezonun ilerleyen bölümünde kendisine büyük avantaj sağlayacak “altın” değerinde bir galibiyet çıkardı.

Bu sezon, tıpkı Fenerbahçe gibi ligin en iyi performans sergileyen, 8 maçtan 6 galibiyet çıkarmış ve en önemlisi de “kader değiştirme” özelliğine sahip oldukça zengin (James, Okobo, Loyd, Blossomgabe, Brown) bir kadroya sahip bir rakipti Monaco… Bu açıdan bakıldığında bu deplasman galibiyeti çok şey ifade ediyor…

Sarı-Lacivertli takımın kadro derinliğinin ve her maç ayrı bir ismin öne çıkabildiği bu yapının geldiği nokta büyüleyici… Itoudis’in düzeninde bu kadar kısa sürede kimyanın gelişmesinin başlıca sebebi de sahadaki lider Calathes… Dün de işini “en verimli” şekilde yapıp, yeri geldiğinde sorumluluk alıp, daha çok da servis yaparak takım arkadaşlarını ve dolayısıyla da takımını yüceltmeye devam etti Yunan guard…

Pierre’in yokluğunda önce 3 bazen de 4 numarada sivrilen isim ise Nigel Hayes-Davis’ti… Monaco gibi atletizmin ön planda olduğu bir rakibe karşı O’nun bu özelliklerinden faydalanıp, ceza atışlarının da neredeyse tamamını skora dönüştürmesiyle fark yarattı Hayes-Davis… Metecan’ın da kenardan gelip çizgi gerisinden cezayı kesmesi bir nevi zor olanı kolaya dönüştürüyordu Kanarya için… Özgüven, Fenerbahçe’nin oyun kalitesiyle birlikte her geçen maç üzerine koyduğu ayrı bir faktör… Diğer kenardan gelenler Guduric ve Edwards da gerektiği anda takıma ivme kazandıran sayılara imza atınca üçüncü periyodun sonunda maçı kopma noktasına getirmişti bile… 19 sayıya çıkan farkın ardından Sarı-Lacivertli takımda yükselen değer “özgüvenin” doz aşımı, neredeyse kayba yol açacaktı. Öyle ki, bu seviyede 19 sayılık farkın hiçbir anlam ifade etmediğini, hele de Monaco gibi müthiş şutörlere sahip bir rakibe karşı görmüş, yaşamış oldu Sarı-Lacivertliler… Kısacası “rehavetin felakete yol açabileceğini” küçük çaplı bir kabusu bertaraf ederek tecrübe ettiler… Itoudis’in bu durumu da “çözülmesi gereken” sorun hanesine yazdığını ve bu anlamda gerekli motivasyonu sağlayacağından eminim…

Sonuç olarak Fenerbahçe BEKO, 3 çeyrek boyunca, özellikle de 3. çeyrekte, düne kadar ortaya koyduğu artılarını, savunma ciddiyetini ve yardımlaşmayı, hücumdaki top paylaşımını devam ettirerek farkını gösterdi. Ama son periyotta da Monaco gibi nitelikli bir rakibe karşı “neyi kötü yaptığı, daha doğrusu eksik yapmaması gerektiği” dair de fikir edinmiş oldu. Şimdi Armani Milano deplasmanıyla çift maçlı deplasman haftasını 2’de 2 ile kapamamak için hiçbir neden yok… Odaklanmayı 40 dakikaya yaymanın orada da kazanmak için yetirli olacağını düşünüyorum…

Dünkü maç ayrıca atletik rakiplere karşı çabukluğu, şutu olan bir 4 numara alternatifi de kendini belli etti… Bjelica’nın giderek uzayan geri dönüşünün yarattığı “muamma” da bu anlamda bir hamle beklentisini arttırıyor…

EFES ÇOK RAHAT KAZANDI

Anadolu Efes’in, Armani Milano deplasmanındaki farklı galibiyeti de geçen haftaki Barcelona galibiyetinin üzerine “cila” gibiydi… İlk yarıda ritmini bulamayan, ribaund üstünlüğünü rakibine kaptıran Efes, ikinci yarıda Clyburn önderliğinde Milano potasını 3 sayı çizgisinin gerisinden adeta “bombardımana” tuttu. Takım kimyası açısından ligin “en kötüsü” olma özelliğine sahip, yaşı ilerlemiş oyuncuların ağırlıkta olduğu ve bu yetmiyormuş gibi sakatlık sorunları da yaşayan Milano’ya karşı deplasmanda alınan 29 farklı galibiyet Efes’in sezon başından beri kaybettiği özgüveni geri kazanması açısından da önemliydi. Şimdi Virtus Bologna deplasmanında, Milano’ya göre çok daha zor bir 40 dakika Efes’i bekliyor olacak…