Hayatta bazen çok zor dönemler geçirirsiniz. Ofiste işler istediğiniz gibi gitmez, borçlar birikmiştir, arkadaşlarınızla aranız iyi değildir… Bunlar yetmiyormuş gibi bir de aşıksınızdır, hiçbir şeyi umursamadan bir türlü kavuşamasanız da aklınız hep ondadır. Sizi hayata o bağlayacakmış gibi hissedersiniz. Beşiktaş’ın durumu bundan farklı değil. Borç olmuş 580 milyon, kulübün muhtelif mahkemelerde onlarca davası var, lokomotif spor futbolda büyük bir belirsizlik hakim… Kulüp buna rağmen ayakta, üstüne üstlük kendisinden üç kat daha büyük bütçeye sahip takıma karşı şampiyonluk kovalıyor. Bu kulübü her şeyiyle basketbol bağlıyor hayata.
Tabii hayatta bir şeyi bu kadar istediğinizde kendiniz gibi olamayabilirsiniz. Çok istediğiniz iş görüşmesinde stresten yanlış bir şey söylersiniz, sevdiğinize kendinizi beğendirmek için olmadığınız biri gibi davranırsınız, kötü espri yaparsınız, o kimlik üzerinize oturmaz. Beşiktaş da final serisinin altıncı maçına böyle başladı işte. Tüm sezon boyunca rahatlığıyla iki kupa kazanan, bütün tahminlerin aksine her seferinde başarıya ulaşan Beşiktaş, bu kez şampiyonluk baskısına yenik düştü. Yaklaşık dört dakika boyunca boş şutlar girmedi, toplar kaybedildi ve bir türlü kendisi gibi olamadı siyah-beyazlılar. Efes de istediği gibi hücum edemeyince, beş dakikada sadece 10 sayı çıktı.
Sonra işler normale döndü her iki takım için de. Başrol oyuncuları sahaya çıktı. Efes adına Kerem Tunçeri dümene geçerken, Beşiktaş tarafında David Hawkins kontrolü eline aldı. Mehmet Yağmur’un yaptığı inatçı savunmayla direnç kazanan ev sahibi, hücumda sürekli uygulayabildiği bir yol da buldu: Pops Mensah-Bonsu. Cep telefonlarının ilk dönemlerindeki popüler oyundaki yılan gibiydi Pops. Beslendikçe büyüyen bir canavara dönüştü. Carlos Arroyo ve Hawkins de onu besledikçe dakikalar Beşiktaş’ın istediği gibi geçti. Öte yandan Efes, Kerem Tunçeri ve Gönlüm haricinde sürekli güvenebileceği kimseyi bulamadı ilk yarıda.
İkinci yarıda işler duygusal bir hikâyenin çok ötesindeydi. En iyi savaş filmlerini aratmayan bir senaryo çıktı ortaya. Beşiktaş, bire birde etkili isimleriyle sürekli çembere gitmeye çalışırken; Efes, geniş kadrosunun avantajını iyi kullandı ve sertliği bir seviye artırırken, faul yapmaktan çekinmedi. Son 10 dakika kardiyologların hastalarına “kesinlikle yasak” diyeceği türde geçti. Serhat Çetin, son iki maçtaki tek basketini 24 saniye süresi biterken attı. Tam “Efes bitti” denilen her anda Kerem Tunçeri ortaya çıktı. Büyük oynadı Tunçeri, tek başına tüm kritik toplarda isabet buldu. Fakat kaderin cilvesi bu, maç topunda yorgunluğuna yenik düştü kaptan.
10 binin üzerinde Beşiktaşlı, 37 sene sonra gelen şampiyonluğu tek bir şarkıyla kutladı: “Bu akşam hüzünleri evde bıraktım.”
