Böyle final görmedim / GÖKHAN GERMAN

Fenerbahçe kazanacağına öylesine inanmıştı ki, daha 8. dakika bittiğinde maç da bitti.
Efes Pilsen de en az Fenerbahçe kadar inanmıştı rakibinin şampiyon olacağına!..
Tribünler dolu, başkan Aziz Yıldırım tribünde, takım son derece coşkulu, rakip ise sorunluydu. Şampiyonluk için tüm şartlar oluşmuştu dün Abdi İpekçi’de.
Ama kimse denk güçte iki takımdan birinin bu kadar ezici bir galibiyet alacağını aklının ucundan bile geçiremezdi.
Geçen yıl gergin finalde şampiyonluğu rakibine kaptıran Sarı-Lacivertliler, rövanşı alırken final serisindeki performanslarıyla da bu başarıyı sonuna kadar
hak ettiler.
3. dakika 10-7 geçildikten sonra, dakikalar 8’i gösterdiğinde skor 26-7 olmuştu.
Sarı-Lacivertliler o kadar agresif, o kadar saldırgan, o kadar istekliydi ki, Efes Pilsenli oyuncuların teslim bayrağı çekmekten başka çaresi kalmamıştı.
Japonya’daki 2006 Dünya Şampiyonası finalinde, İspanya’nın, Yunanistan’ı 40 sayı fark yapıp 70-47 yendiği maç dışında hayatımda bu kadar kolay final kazanan bir takım görmemiştim.
Seri boyunca dakika alan her oyuncu inanılmaz katkı yaptı final serisinde. 40 yaşındaki kaptan Mrsiç’ten, Slovenya’dan olgunlaşmış dönen Vidmar’a, tecrübeli Ömer Onan’dan, Ukiç’e kadar herkes elinden gelenin maksimumunu yaptı.
Ama seri boyunca en hırslı, en kararlı isim Mirsad Türkcan’dı.
Taraftara ve başkana kendisini fazlasıyla affettirdi tecrübeli yıldız.
En önemlisi ise coach Ertuğrul Erdoğan’ın performansıydı.
Sürekli ikinci adam olarak kalan Ertuğrul Erdoğan, talihsiz bir hastalık sonrası kendini takımın başında bulurken, sanki 40 yıllık coach gibi takımını yönetti.
Karşısında, son derece zeki, tecrübeli ve bilgili bir Ergin Ataman vardı.
Ama rakibin her hamlesine yaptığı karşı hamle ile galip gelen oldu. Takımına çok hakimdi. Sakindi… Kendine güveni tam bir görüntü çizdi. Bu güven, oyuncuları da son derece olumlu etkiledi. Başta çiçeği burnunda coach Ertuğrul Erdoğan olmak üzere tüm teknik kadro ve oyuncuları tebrik ediyorum.
Başkan Aziz Yıldırım da, Euroleague faciasının ardından ilk kez tribünlerdeki yerini aldı.
Futbolda mucizevi bir şekilde kaçan şampiyonluğun ardından ikinci önemli branşta gelen bu şampiyonluk, Yıldırım için de bir nevi teselli oldu.