Üç periyoda söylenecek bir şey yok savunmada çok üstündük. Hücumda da topu iyi paylaşarak 20 sayı farklara ulaştık.
Bir çok benzer kötü oyunları son periyodlarda Anadolu Efes her maç oynamaya adeta alıştı. Larkin iyi değildi ve isteksizdi, kenarda da çok oturunca Micic e yüklenildi. O da yorulup sonlarda yanlış kararlar verdi. Ama Beaubois sahadaydı, Simon’la ayakta kalarak final stresini aştılar.
İyi konsantre olamayan Larkin son topta muhteşem tarihi ribaundu alarak “ben de finali istiyorum” dedi.
Ülkemizde ve Avrupa’da en değerli kulüp başkanına, yöneticisine, en iyi coach’una sahip bu güzide takım finale bir yıl önceden göz kırptığı gibi hak da ediyordu.
Ancak rakip savunmayı da görmemezlikten gelmemeliyiz. Rakip Coach 1×1 lerde Micic ve Larkin’in turnikeyle bitireceğini biliyordu. Ortayı çok iyi kapatıp hücum faulleri kazandıkları gibi atışlarımızı da bozdular.
Takım oyununu iki takımda bıraktı ve 1×1 lere döndüler. Clyburn durdurulamayınca maç CSKA Moskova’nın Anadolu Efes’i yakalamasına sebeb oldu. Coach Ataman, Beaubois ve Simon ise direnerek maçı bırakmadılar.
Bu tür savunmalarda dış adamların adamlarını geçerken boyalı alanda tek zamanlı stop jump-shot kullanmayı düşünmek zorundadır. Beaubois bunu yapan bir oyuncuydu. Yine yardım gelirken üstüne gideceğine ani tek ayak yukarıdan atışları becermek gerekir.
Simon da bu tür atışlara örnek gösterilecek oyuncuydu.
Bu tür yüksek kalite gereken, baskı altında oynanan maçlarda bazı özel fundamental özelliklere sahip olmak gerekmektedir. Umarın genç coachlar görür, düşünür Türk basketbolunun geleceğine katkı sağlarlar.
Finale gelince bu güzide Anadolu Efes’i alkışlamak İçin televizyon başında heyecanla maçı bekleyeceğiz.
FEHMİ SADIKOĞLU
