Maçın başında her iki takımda kendi temposunu rakibine kabul ettirmeye çalıştı. Galatasaray Liv Hospital Arroyo'nun tempoyu kontrol ettiği hücumları, Banvit ise nispeten hızlı ve çabuk hücumlarla sayı bulmaya çalıştılar. Banvit'te bu dönemde Rowland ve Meija'nın bireysel yetenekleriyle ve Aminu ile oynanan ikili oyunlardan gelen sayılarla skor üretmeyi başardılar. Arroyo'suz bölümde ise kontrol Banvit'in eline geçiyordu. Arroyo olduğu zaman da Galatasaray oyunu kontrol etmeyi başarıyordu.
Maçın ikinci periyodu iki takım da istemediği şekilde çok dağınık bir basketbol ortaya koydu. Ancak bu dağınıklık iki takım içinde ne avantaj ne dezavantaj oldu ve maç kopmadan devam etti. İki takım da istedikleri hücum organizasyonlarını sahaya yansıtamamalarına rağmen iki takım da iyi savunma yapamadıkları için ilk yarı oldukça yüksek skorla bitti.
3. periyotta da Galatasaray Liv Hospital tempoyu bir türlü ele geçiremedi. Aslında bu çabuk hücumların Banvit'in daha çok işine yaraması lazımken, bu tür basketbol onların daha hazırlıklı olduğu bir oyun tarzıyken ve bütün seneyi de öyle geçirmelerine rağmen bu periyotta istedikleri sayı avantajını elde edemediler.
4. periyodun ortalarından itibaren Galatasaray oyunu daha çok kontrol etmeyi başardı. Maçın sonunda önce Markoishvili'nin bulduğu üçlüğün arkasından Banvit, koçunun aldığı moladan top kaybıyla dönünce Galatasaray çok rahatladı. Bundan sonra Arroyo gibi bu zamanların usta ismi devreye girdi ve maçı kazanmayı bildiler.
Banvit adına Chuck Davis'in yokluğu çok çok büyük bir handikaptı bence.
Maçta Galatasaray'ın 44 ribaunduna karşılık Banvit'in 36 ribaundu iki takım arasındaki istatistiksel anlamdaki en büyük farktı.
Bence bu galibiyetle Galatasaray Liv Hospital finale çıkmak adına çok büyük bir avantaj yakaladı.
