Dünya Basketbol Şampiyonası yarın başlıyor. İlk gün rahatız çünkü biz bu Fildişi Sahili’ni kolaylıkla yeneriz. Sonra… Ah! İşte ondan sonrası karışık. Rusya zorlu rakip. Bize de hayli ters gelen bir basketbol stilleri var. Bakalım ne olacak?
Bir gün aradan sonra oynayacağımız Yunanistan maçı ise, birçok kişiye göre (Türkiye için) bu şampiyonanın en önemli maçı sayılıyor ama bence gerçek maçlar bu turdan sonra başlar. Yani… Sabırlı olmak gerekir. Akıllı olmak gerekir. Hani… Deseniz ki: “Yunanistan’ı yenip gurupta ikinci mi olmak istersin yoksa onlara yenilip üçüncü mü olalım?” Benim seçimim yenilgi olurdu. Eğer grubumu birinci bitiremiyorsam ikinciliği zevkle başkasına bırakırdım…
Yok hayır! Misafirperverlik filan yapmıyoruz. Yalnızca basit bir hesaptı bizimkisi… Bizim grubun ikincisi, D grubunun üçüncüsü ile oynar. İyi güzel ama orayı geçerse, 9 Eylül, İstanbul’un kurtuluş gününde, İstanbul’da karşısına kim çıkar biliyor musunuz? ABD! Kim ister çeyrek finalde şampiyonluğun en büyük adayıyla karşılaşmayı? Bu nedenle… Bence… ‘Ortada kuyu var yandan geç’ yapıp, birinci olamıyorsak üçüncülüğe kaçalım…
Elbette ki kolay değildir bu işler. Oradan yırtayım derken bir şanssızlık olup dördüncülüğe düşersen; yandı gülüm keten helva! İlk turda karşına İspanya gelir ki… Bitersin! Çünkü aynı takıma iki kez aynı oyunu oynayamazsın. Adamların 2001 yılından kalma bir alacakları var bizden. Bu kez onu tahsil edip giderler…
Şampiyonaya yenilgi hesapları ile başlamanın bir anlamı yoktu elbette ama bu ince hayali hesapları yaparak bir konuya dikkat çekmek istedik. Böyle şampiyonalarda sabırlı olmalıyız! Unutmayalım son Avrupa Şampiyonası’na fırtına gibi başlamıştık ama sonra fısladık. Bu kez de tam tersi olabilir. İşler kötü başlasa bile sonunda şampiyonluğa uzanabiliriz. Sabır, sabır, sabır… Bugüne kadar biz hep sabrettik. Şimdi hep birlikte, sabırla, takımımızı son maçının son topuna kadar desteklemeliyiz. Sonrası kolay…
