Kelime arşivinde kullanmaya hasret kaldığım paslanmış kelimelerin bazılarını gün yüzüne çıkarmanın mutluluğu içindeyim. Basketbol, iki neticeli ve hatalar oyunu. Esas olan sahaya yansıyan basketbol. Savunmada ve hücumda takım olmayı başaran oyuncular formalarını başarılar ile süsleyebiliyorlar. Fenerbahçe takımının ilk yarıda parkelere yansıyan görüntüsünü özetlerken, Ukiç’in “takım” elbisesinin kolu gibi olduğunu gösterdi. Önemli oyuncu ve katkısı çok olacak. Hızlı oynamaya çalışan, saygın ve saygılı basketbol oynamak ve kazanmak için emeklerini koyduklarını hissettiren oyuncular olduklarını gösterdiler.
Mirsad uzun aradan sonra “Merhaba” derken, deli ve çılgın çocuğu özlemişiz. Giricek, Kinsey çok istekli. Sadece üzüldüğüm konu, ne adam adamada, ne alan savunmasında, ne de aralarda göstermelik yapılan savunmalarda bir türlü istenilen, beklenen savunmayı vitrine süremediler! İlk yarı konuk Zalgiris önde, üçüncü çeyrek bir ara fark aleyhimize 10 sayıya kadar çıktı. Hakemler konusunda çok şikayetçiyim. Hani hakem yanlışlarına sığınmak istemem ama, Fenerbahçe’nin aleyhine bir çok düdüğün çaldığını çok iyi anlıyorum! Hakemler Fenerden çekinmiyor ve fütursuzca çalıyorlar. Ama oynamazsan, hakem bahanesi olamaz.
Son çeyrek inanılmaz bir kazanma azmi ile saldıran oyuncular maçı kazanma ucuna konuk oldular! Klimacicius: Her halde anlamı: Litvanya Kliması demek! Adam kış günü içimizi, dışımızı dondurdu. Semih’in elindeki üç topu dışarı atması maçı bitirmemize neden oldu. Çok iyi bir oyuncu. Pocius, Kalnietis ve son saniye atışı ile ruhumuzu teslim alan Marcus Brown maça damgasını vurdu. Şut atarken ayağı kenar çizgisindeydi. Ve hakemler hiçbir şekilde, tercihlerini, takdirlerini hep aleyhimize kullandılar. Oysa hasretini çektiğim ve ağzına kadar açtığım kelime arşivimi, hüzünlü kelimelerle kapatıyorum. Tüm umutlarımızı bir türlü rengi düzelmeyen halicin sularına gömüp, milyon dolarlık hayallerimizi TOP 16 dışında bıraktık.
MERHABA HÜZÜN…
