Türk Basketbolu'nun efsane ismi Aydın Örs, 12 Dev Adam'ı Milliyet için yorumladı.
Bir kez daha hayalkırıklığı yaşıyoruz. Sizce temel sorun nedir?
Takımın iskeleti belli değil. Temel oyuncular kim, rol oyuncuları kim bunu kimse bilmiyor. Sonuçta taktik olarak maça bir beşle başlıyorsunuz. Ama onlara çok fazla güvenilmediği de ortaya çıkıyor. İşler iyi giderken, takım Finlandiya yenilgisinin ardından bir reaksiyon vermişken, bu 5 değişiyor. Bir takımda temel oyuncuların belli olması, rollerin bilinmesi, herkesin alacağı dakikaların aşağı yukarı belirlenmesi gerekir. Burada eksikler var.
Hücumdaki sıkıntı neden kaynaklanıyor?
Var olan hücum düzenleri oynanır gibi yapılıyor ama hiç oynanmıyor. İş bireysel zorlamalara, Ender oyuna girdiğinde ikili oyunlara kalıyor. Topu içeriye sokmak gibi bir sistem yok. Ekstra pas yaparak o topun içeriye girmesi gerekirken bunlar hiç denenmiyor. Bu maça özel baktığımızda ilk 8 dakika rakibi durdurmuşken, hücumda art arda top kayıpları geliyor, zorlama atışlar yapılıyor. O anda biraz tempolu oynayıp iç-dış pas alışverişini yapsak, belki biz 10 sayı öne geçecektik.
Kırılma noktası neydi?
Savunma. 90 sayı yediğin bir maçı kazanmak kolay değil. 93 mü atacaksın, 95 mi? İtalyanlar’ın hücum düzenleri belli. Penetre-pas ve ikili oyun sonucu şut bulmaya çalışıyorlar. Bunlara önlem alamadık. Zaten maçın kırılma noktası da ikinci çeyreğin ortasında bütün uzunları çıkarıp Kerem-Ersan ikilisiyle oynamaktı. Biz orada çöktük. Bir kere hücum düzeni bozuldu, savunma düzeninde de uzunların caydırıcı olması, ribauntları toplaması gibi avantajları kaybettik. Herkes adam değiştiği için de Ersan ve Kerem hep kısalara kaldı, zaten penetre ustası olan İtalyanlar da kolayca potaya gidip, farkı artırdı. İkinci yarının başında da savunmayı oturtamadığımız için İtalyanlar da ivme kazanmıştı. Maaselef çok kötü bir yenilgi aldık.
Sorumlu kim?
Sonuçta bu hepimizin milli takımı. Türkiye’de basketbolla uğraşan herkesin sorumluluğu vardır. Ama oyuncu seçimlerinin daha iyi yapılması, iskelet kadronun korunması ve geliştirilmesiyle daha iyi sonuç alacağımızı düşünüyordum. Takımın genel havası da beklediğimiz gibi değildi. Sahadaki oyuncuların da kenarda oturanların da ruh haline baktığımızda çok motive olmadığını gördüm. Bu da beni üzdü. İtalyanlar’a bakın bir de. Müthiş bir coşkuyla oynuyorlar, inanç var, güven var. Bizim takım ise geriye düştüğü anda hemen başlar öne eğiliyor. Bu da maalesef bizim oyuncularımızın temel sıkıntısı diye düşünüyorum.
Her şey bitti mi?
Kötü bir mağlubiyet aldık ama turnuva daha bitmedi. Çok zor olsa da, son ana kadar şansımızı zorlamamız lazım. Ekibimizin hemen toparlanması, kapasiteleri oranında daha takım gibi oynamaları durumunda yine de şansımızın olduğunu düşünüyorum.
