Indiana Pacers'ın performansı, bu seneye dair en çok merak ettiğim konuların başında geliyordu. Ligde birkaç yıllık geçmişi olan, tecrübesiz ve beklenen sıçramayı yapamamış gençler, çaylak oyuncular ve takas görüşmelerinde sıkça isimleri geçtiği için bavulu hazır halde, her an taşınmayı bekleyen deneyimli isimler. Bu oyuncu grubu akla drafta yatma olasılığını getiriyor. Ancak takımın koçu Rick Carlishe ise durum değişir. Carlishe varsa iddia vardır. Nitekim beklediğim gibi oldu ve ilk maçlarını kaybeden Indiana Pacers ardından seri galibiyetlerle zorlu Doğu'nun ilk 6 takımından biri oluverdi. Hatta Lakers galibiyeti sonrası 4. sıraya yükseldiler. Bu çıkışta Rick Carlishe'in taktik zekası etkili oldu. Üç gardlı, 5 şut atabilen oyunculu sistemle ve yüksek tempoyla rakipletine üstünlük kurdu.
Aralık ve Ocak'ta zor takvim başlıyor
Performanslarına saygı göstermekle beraber bulundukları noktanın takımının gerçek gücünü yansıtmadığını belirtmeliyim. Fikstürleri kolaydı. Pacers'ın galibiyet yüzdesi kadar takım istatistikleri de rakiplerin zayıf olması nedeniyle şişkin. Özellikle savunmada sorunları var. Fazla top kaybı yapıyorlar. Ancak genç çekirdek için bunlar kabul edilebilir.
Aralık ve Ocak maçları zorlu. Önümüzdeki iki ay Pacers'ı daha sağlıklı değerlendirme imkanı bulabiliriz. Yüksek olasılıkla takaslanacak olan Buddy Hield ve Myles Turner'ın ne şartlarda gönderileceği ve karşılığında nelerin alınacağı Pacers'ın sezonunu doğrudan etkileyecek.
Gelelim Indiana'nın gençlerinin saha içi performansına. En etkili silahları dış şutlar. Bu alanda Golden State ve Boston Celtics'in ardindan 3. sıradalar. Daha çok hızlı hücumla etkili oluyorlar. Yarı saha hücumundaki notları orta seviye. İkinci şans ve boyalı alandan skor üretiminde ortalama düzeydeler. Boyalı alanda iyi bitirici olduklarını söyleyemem. Üç sayı dahil çoğu kateragoride bir düşüş bekliyorum. Çünkü rakipler zayıftı. Takımın genel bir kalıp sorunu var. İnceler. Ama bu sorunu tempo ve agresiflikle aşıyorlar. Dirençli, rekabetçi ve teslim olmayan bir yapıları var. Lakers deplasmanında son 10 dakikada 17 farkla mağlupken kazanarak pes etmeyeceklerini gösterdiler.
Şef: Haliburton
Tyrese Haliburton takımın patronu. Maç başına 11 asistle takımın geniş çaplı hücum etmesini sağlıyor. Atletizminin yanında dış şutları da iyi. Topu elinde çok tutmasına rağmen top kaybı düşük seviyede. Topun kıymetini bilerek oynuyor. Bir maestro gibi takımını yönetiyor. Bennedict Mathurin çaylak olmasına rağmen sezona bomba gibi başladı. Cesur, iyi delici ve dış şutu gayet iyi. Bu kadar iyi atmasını beklemiyordum. Mathurin topla olduğu kadar topsuz oyunda da başarılı. Rick Carlishe onu genelde bençten getirerek skorer oynatıyor. Kenardan gelerek oyunun akışını değiştiriyor. Kanadalı kanat oyuncusu bir çaylak olduğu için temkinli olmakta beraber, Tyrese ve Mathurin ikilisinin uyumu ve performansı, bana Pacers'ın geleceği inşa edeceği çekirdeği oluşturduğunu düşündürttü. Chris Duarte ve Jalen Smith ana rotasyonun parçası olacak görüntü verdi. Phoenix'in geniş rotasyonunda kalabalıklar arasında kaybolma noktasına gelen Jalen Smith, Indiana'da kendini buldu. Ribaunt sezgisi ve azmiyle Carlishe'nin geçer not almış görünüyor. Temiz bir dış şuta sahip. Daha yüzdeli atması ve boyalı alandan bitiriciliği geliştirmesi gereken yanlar. Çaylak oyun kurucu Andrew Nembhard ikili oyun yönlendirmede bayağı iyi gözüktü. Dış sutu sınıf geçer. Aaron Nesmith atletizm ve savunmasıyla, Isaiah Jackson enerjisiyle katkı sağlıyor. Bu ikilinin ofansif olarak gelişmeye ihtiyacı var. Takaslaması düşünülen isimlerden Buddy Hield ligin en iyi dış atıcılarından biri olmakla beraber Chris Duarte'den benzer katkı geleceği için gözden çıkarılması mantıklı. Myles Turner içinse farklı düşünüyorum. İki senelik bir kontratla kalsa fena olmaz. Koç Carlishe klasik tipte, kalıplı pivot seviyor ama Turner da kötü seçenek değil.
Carlisle doğruyu yaptı
Otoriter tavırlarıyla tanıdığımız Rick Carlisle'de bu sezon biraz yumuşama gözlemledim. Haliburton'un topu domine etmesine izin verdi. Tyrese Haliburton pas vermeyi önceleyen bir gard olduğu için Carlisle'nin takım oyunu ve kolektif çabayı önceleyen anlayışına ters değil. Geçmiş yıllarda genç oyuncularla iletişimi eleştiri konusu olan Carlisle, Pacers'ın gençleriyle şu ana kadar sağlıklı iletişim kurdu. Onlara hata yapma şansı tanıyor. Bu kısmi özgürlük gençlerin performansına olumlu yansıdı. Carlisle, Dallas'dan ayrılmasına neden olan Doncic'le yaşadığı gerginlikten ders çıkarmış gibi. Otoriteyi elden bırakmadan oyunculara özgürlük tanımak akılcı tavır. Umarım daha büyük hedefleri kovalarken de bu tavrını korur. Çünkü oyuncular belli bir serbestlik istiyor.
Indiana'nın güçlü Doğu Konferansı'nda ilk 6 içinde kalacağını düşünmüyorum. Takas döneminde gelen gidenlerle play-inn yapabilirler. Hatta oradan çıkıp play-off'a da kalabilirler. Önümüzdeki yıllarda ise çıtayı yükselteceklerini düşünüyorum. Haliburton ve Mathurin ikilisi o ışığı verdi bana. Başlarında Rick Carlisle gibi oyuncularından kapasite üstü verim almayı başaran bir koç olduğunu eklediğimizde Indiana Pacers adına umutlu olmak için yeterli neden oluşuyor.
