Gelmiş geçmiş en iyi takımımızla Rio'da mücadele ettiğimizi söylemeliyim.
Ancak başta Nevriye, Birsel, Işıl, Şaziye olmak üzere yaşlı bir takım ile ikinci kez olimpiyatlardayız. İlk periyodu harika savunmamız ile üstün geçtik. İkinci peryodda hiç sayı üretemedik. İkinci yarı dinlenen takımımız yine iyi başladı. Ancak periyot sonu aynı şeyleri yaşadık. Dördüncü periyotta da pek farklı şeyler olmadı. Buradan şu sonuç çıkıyordu; süre uzayınca takımın ağır topları yoruluyor, bench den katkı alamayınca direncimiz kalmıyordu.
İyi şeyleri sıralarsam:
1. Coach ve takım maça iyi hazırlanmıştı.
2. Birsel ve Nevriye çok iyi oynadılar.
3. Yarı saha değişken savunmamız çok iyi idi.
Kötü yaptıklarımız:
1. Coachun rakip yardımlarına karşı bir şütör bulamaması
2. Şaziye'yi denememesi bence mağlubiyetin anahtarı idi. Rakip savunma izlenseydi mutlaka Şaziye gibi bir şütör gerekliydi. Şebnem de iki kez ısrar edildi.
3. Hızlı hücum savunmamız çok zayıf bu ligimizde alakalı bir şey. Yabancı oyuncular ve milliler gelene kadar uzun uzun tatil yapıyoruz. Güçlü oyuncular lazım. Fransa sert savunmasına karşı biz iki metre uzaktan savunduk. Işıl bu işi iyi yapardı oda sakatlıktan geliyordu.
4. Savunma ribaundu yalnız Sanders'a kalmamalı o kötü oynayınca kısalar seyretti.
5. Kısaların çembere bakmaya korkması bu seviyeye hazır olmadiklarinın göstergesi idi.
Şayet sayı atabilecek dış adamın yoksa rakip savunmayı içerden yenemezdin. Birsel ve Nevriye nin iyi oyunu yok olup gitti.
FEHMİ SADIKOĞLU
