Heyecan ve sabırsızlıkla beklenen Dünya Şampiyonası’na sadece bir gün kalmıştı. Ertesi gün Fildişi Sahili maçı vardı ve son antrenmandaydık. Takım ilk bir saat hala yükleme ve kuvvet idmanı yapıyordu. Menacer Harun Erdenay, “Görüyor musun Gökhan” dedi. “Yarın maç var ama biz 1 hafta sonrasını planlıyoruz. Bu antrenman İstanbul’daki eleme turları için”. Bir şekilde Ankara etabı geçilecekti. Tanjeviç ve ekibi, ‘knock out’ turlarında daha güçlü ve hazır olmak için bugünü değil, yarını düşünüyordu. Nitekim takım İstanbul’da adeta uçacaktı. Fildişi maçını rahat geçtik. Sadece 47 sayıyı potamızda görmüştük. Ardından Rusya da bizi fazla zorlamadı. Ve, turnuvadaki kaderimizi belirleyecek Yunanistan maçı gelip çatmıştı.
Uyuyor musunuz beyler
Kamp dönemi boyunca hangi oyuncuyla konuşsam, ağzından çıkan ilk cümle, “Yunanistan’ı yenip grup birincisi olmalıyız” oluyordu. Çünkü onlar da biliyordu, Yunanistan’ı yenersek finale kadar yolumuz açılacaktı. Bir yerde madalya maçı yaptık yıllardır yenemediğimiz komşuyla.Yılların acısı da Ankara Spor Salonu’nda çıktı. Çok mutluydu 12 Dev Adam. Daha inançlı, daha kararlıydı artık. Ankara’yı kazasız atlatan Milliler, İstanbul’da herkesi kendine hayran bıraktı. Fransa ve Slovenya sadece 5 dakika direnebilmişti ‘kusursuz fırtına’ karşısında. Madalyaya sadece bir engel kalmıştı. Ama o maça son derece stresli ve panik halinde başladı milliler. Sırbistan, ilk yarıyı tam 7 sayı önde bitiriyordu. Soyunma odası koridorları kaptan Hidayet Türkoğlu’nun sesiyle yankılanıyordu. ‘Uyuyor musunuz beyler. Haydi kendimize gelelim. Alacağız bu maçı” diye bağıran Hidayet’e takım arkadaşları da eşlik etti. Orada tek yumruk olan 12 Dev Adam, ikinci yarıya büyük bir kararlılıkla başladı. Sırbistan belki turnuvanın en iyi maçını oynuyordu ama kafaya koymuş Türkiye karşısında şansları yoktu. Direnci başlatan Kerem Tunçeri, son noktayı da koyunca, artık Türkiye Dünya Şampiyonası’nda finale kalmıştı.
Sabah 5.30’da uyuyabildiler
Maç sonrası takım otele gece 02.00 gibi dönebildi. 02.30’da yemeğe oturdular. Hem fizik, hem de mental olarak çok zorlu geçen bir maç sonrası salgılanan adrenalin nedeniyle sabaha karşı 05.30 gibi uyuyabildiler. Ertesi gün final maçı vardı ve sabaha karşı uyumak oyuncuların fizyolojisini çok olumsuz etkiledi. Finalde ABD’ye direnmeye çalıştılar ama statünün azizliğine uğradılar. 9 maç boyunca, salona giderken sürekli Cem Yılmaz DVD’leri izlendi. Her oyuncu, her cümleyi adeta ezberlemişti. Ünlü komedyeni izlemek, adeta onların uğuru olmuştu. Her zafer sonrası ise otobüste Semih Erden şov vardı. Mikrofonu eline alan Semih, arkadaşlarına sevdiği şarkıları çalarken, onun DJ’lik performansı zaten zafer sarhoşu olan 12 Dev Adam’ı adeta coşturuyordu. Sadece final dönüşü otobüste sessizlik hakimdi. Çok başarılı geçen şampiyona ve kazanılan gümüş madalyaya rağmen buruktu 12 Dev Adam. Çünkü onlar şampiyonluğu hak ettiklerini düşünüyorlardı. Zaten gönüllerin de şampiyonuydu onlar artık.
