Tamamen karakter dışı gelen 3. maç yenilgisi sonrası Beşiktaş’tan ne bekliyordunuz? Bu sene ilk kez maç ilerledikçe oyundan düşmüşler, yetmezmiş gibi maç sonunu da felaket oynamışlardı.
Bunun kafalarda bir “acaba?” oluşturacağını, Efes’e yeniden moral vereceğini mi beklediniz? Olabilir geçmişte benzer durumlarda serilerinin gidişatının nasıl değiştiğini gördük. Misal 2009 finalleri.
Ancak bu Beşiktaş en iyi basketbolunu sürekli kendisinden en şüphe edilen, en zor zamanlarda oynuyor. Dün o elindeki maçı hediye etmenin etkisi, kendi kendini sorgulama vs olarak değil tam da bu takımın kimliğine uygun şekilde 2 kat daha konsantrasyon, 2 kat daha mücadele olarak yansıdı sahaya.
MAÇ ÇOK ERKEN KOPTU
Hem de ne yansıma. Efes’e ve oyuna adeta hükmettiler. Beşiktaş genelde rakibini yıpratarak yavaş yavaş deviren bir düzene sahip. Dün vahşi bir yırtıcılıkla erkenden bitirdiler işi. 5. dakikada 8-4, 14’de 30-14, 28’de 58-32 öndeydiler. Yaşama şansı tanımadılar Efes’e. 3. çeyrek sonunda hücum ribauntlarında 11-4, rakibin zorlandığı top kayıplarında 13-8 üstünlüğü vardı Beşiktaş’ın. Bu sahadaki ekstra çabanın en büyük göstergesi. Fark 20 olmuşken bile azalmadı bu çaba. Sanki 3. maçta kimliği dışında oynamanın izlerini silmeye, bu sezon potanın gerçek patronunu hiçbir şüpheye izin vermeyecek şekilde ispat etmeye çıkmışlardı. İspatladılar da…
Efes, Zouros’la Doğuş-Sinan-Kinsey üçlüsünden ikisini kullandığı bir dış baskıyı oyunun merkezine alarak sezon sonunda en azından sırtını dayayacak bir dal bulmuş, bu baskıyla da toparlanarak finale kadar gelmişti. Ama ilk iki maçta bu baskı Arroyo ve Beşiktaş’ı yıpratamayınca vazgeçtiler. Ve vazgeçince de ellerinde hiçbir şey kalmadı. O istisnai 3. maçta olanların istatistik anomaliden ibaret olduğunu dün gördük.
ANADOLU Efes baskı olmadan sahada dağıldı. Asıl amaç çok sorunlu olan hücuma daha uygun oyuncular kullanmaktı ama Beşiktaş mutlak hakimiyet kurunca hücumlar “tek paslı doğaçlama”ya dönüştü. Kerem Tunçeri de kötü bir günde olunca hücum 40 dakika boyunca çok aciz kaldı.
Beşiktaş basketbol tarihinin en görkemli sezonunda 3. kupa için çıkacak cuma günü sahaya. Potanın yeni kralının kim olduğunu savaş meydanında zaten herkes gördü. Bundan sonrası sadece görkemli bir formalite ve bol bol kutlamadan ibaret.
