Fenerbahçe BEKO’nun bu sezon yeni bir takım olma, yeni sisteme ayak uydurma ve özellikle de ‘yeni oyuncuların oynayarak öğrenme’ gibi handikaplarına coach Igor Kokoskov da ‘yeni bir öğrenci’ olarak eklendi dün…
Düne kadar pek hissedilmemişti belki ama Euroleague gibi, NBA’den birçok açıdan farklı olan bu dev ligde strateji belirlerken farklı unsurları da göz önünde bulundurması gerektiğini herhalde fark etmiştir dünkü ‘Bayern Münih faciasında’
Mesela, alan savunması karşısında nasıl hücum edileceği… Ya da 20 sayı farkla öne geçtikten sonra rakibin geri dönüş için yapacağı sertliğe ve taktik hamlelere nasıl karşılık verileceği… Maç krize girdiğinde ‘fütursuzca’ kullandığı ve işin aslı en azından ‘mental olarak takım üzerinde çok da etkisi olmadığını gördüğümüz’ molalara, işler sarpa sardığında, özellikle de maçın sonlarındaki kırılma anlarında daha çok gereksinim duyulacağı… Maç önü analizi kadar, maç içinde de bazen korkusuzca yapılacak ‘radikal’ değişimlerin ya da ‘basit’ birkaç tedbirin oyunun seyrini değiştirebileceği…
Zaten maç sonu açıklamasında da kendisi itiraf etmiş; “20 sayı önde iken kaybederseniz sorumluluk tamamen antrenördedir” diye… Kesinlikle doğru bir tesbit… Bu açıdan Kokoskov’u, açık yürekliliği ve samimiyeti için tebrik etmeli… Zaten iyi niyetinden de şüphemiz yok… Hatalarını analiz edip doğruyu bulacağından da…
Dün birbirinden gündüz ile gece gibi farklı iki devreyi masaya yatıracak olursak… Rakibiniz, Maccabi deplasmanında, kıran kırana geçen bir maçı kazanmış… Siz de CSKA ile yine uzatmaya giden yıpratıcı bir maçın ardından rakibinizi beklemeye koyulmuşsunuz… Seyahat eden Bayern Münih… Ama ikinci yarıda oyundan düşen Fenerbahçe BEKO!.. Bunun elbette bir açıklaması olmalı…
İlk yarıda iyi savunma kaynaklı tempolu oyunda topun sürekli döndüğü ve en uygun eli bulduğu, şiir gibi akan bir oyun ve açığa çıkan 20 sayılık fark… 20 ribaund, 15 asist!.. Üç oyuncu çift haneli rakamlarda… Fazla söze gerek yok; tek kelime ile müthiş…
Ama ikinci yarıda rakibin baskısı ile sinen, hücumdaki temposunu yitiren, bununla birlikte savunması da düşen, adeta rakibinin geri dönüşünü hem saha içinde hem de kenarda ‘izleyen’ bir Fenerbahçe BEKO… Sarı-Lacivertli takımın sadece 15 dakikalık ara ile birbirinden bu kadar farklı bir görüntü sergilediği, sahada bu kadar ‘aciz’ kaldığı bir sürece uzun zamandır şahit olmamıştık…
İkinci yarıda topu topu 6 ribaund toplayabildi Fenerbahçe!.. İlk çeyrekte 3 sayı çizgisinin gerisinden 4’te 3 isabet bulmuşken, maçın kalanında 14 atışın 3’ünü çemberden geçirebildik. Reynolds iki pota altında fırtınalar estirirken, daha önce deneyip verim aldığı halde Vesely-Hamilton ikilisini bir arada oynatmayı düşünmedi… Kötü gününde olan ve özellikle ikinci yarıdaki performansıyla ‘bugün ben yokum’ diye adeta haykıran Brown’ı son bölümde – ki o sırada bu gibi maçlarda sahaya karakter koyma özelliği olan Bobby Dixon’ı sahaya sürdükten kısa bir süre sonra kenara alarak – tekrar oyuna sokmak çok kötü bir karardı. Ki o Bobby, üçüncü çeyreğin sonunda takımını hayatta tutan üçlüğü de bulmuştu… Oyunun sonunda da önce kaptırdığı top, ardından da aldığı akıl almaz sportmenlik dışı faulle berbat ikinci yarının üzerine tüyü dikti Brown!.. Eddie’nin şutu için CSKA maçında pozisyon hazırlamadaki beceriyi de dün Bayern karşısında gösteremedik… Kendi şutunu yaratabilen bir oyuncu olmadığından, 0/4 şut isabeti ve 3 top kaybı dışında o da kayıptı dün sahada… Gözler Melih Mahmutoğlu’nu aradı…
Sonuçta kabus gibi bir gece geride kaldı. Üzerine elbette çok konuşulur, tartışılır. Henüz 1-2’si hariç hiçbir takımın ritmini bulamadığı, gel-gitler yaşadığı ‘pandemi özürlü’ bu sezon daha çok şeye gebe… CSKA Moskova’nın, evindeki Alba Berlin yenilgisi de bunun en güzel örneklerinden biri… Önemli olan Fenerbahçe’yi Fenerbahçe yapan, ‘Avrupa’nın elitleri’ arasına oturtan kazanımları ‘eritmeden’, bu gibi kayıplardan gerekli dersleri çıkarabilmek…
