Eğer yepyeni, bembeyaz bir sayfa açıldıysa bu şampiyonada; en güzel harflerle yeni cümleler kurmayı başardı bu milli takım. Erkan Veyseloğlu’nun maçtan sonra söylediği ‘Uzun zamandır bu kadar taraftarla bütünleşen bir takım olmamıştı’ söz ne kadar da doğru…
Tanıtımın bu kadar az olduğu, hedeflerin yukarı hiç çekilmediği bir turnuvada seyirci koşarak salona gelip, bilet için herkes birbirini arıyorsa sahada doğru şeyler oluyor demektir. İspanya karşısında da parke üstüne yansıyanlar, bu takıma olan inancı arttırdı. Evet, bu cümleyi 17 sayı ile biten bir maçta söyleyebiliyoruz. Çünkü üç periyot, hatta 35 dakika ortaya konan müthiş mücadele ve çok iyi bir oyun planı vardı.
Grup aşamasında bizim iki katımız kadar ribaund alan İspanya’yla boyalı alandaki mücadeleyi dengelemek için iki uzunla maça başladık ve belli bölümlerde hep uzun kalmaya çalıştuk. Ne var ki Sertaç’ın 6. dakikada 3 faul alması, Barış’ın da çabuk faul problemine girmesiyle kısa 5’imizle yola devam ettik.
Ricky Rubio’dan yardıma geldik, Marc Gasol’un şutunu riske ettik ve Semih’i faulden korumak için bazı bölümlerde Pau Gasol eşleşmesi dışında tuttuk ve boyalı alanı dengeledik. Öyle ki ribaundlarda üstünlüğü rakibe vermezken (33-33) İspanya boyalı alanda bizden sadece 2 sayı daha fazla (26-24) buldu.
Aldığımız risk 35 dakika bizi oyunun içinde tuttu. İspanya son bölüme girerken dışarıdan 4/18 ile şut atıyor ve işler yolunda gidiyordu. Taa ki riske ettiğimiz Ricky Rubio üst üste 2 üçlük soktu. Orada dengemiz bozuldu.
Çünkü biz – bu turnuvadaki genel sorunumuz olan – hücumda akışkanlığı sağlayamadık. Semih’in ilk saha içi isabetini bitime iki dakika kala bulduğu, Cedi’nin 2/8 isabetle oynayıp içeriden sadece bir top kullandığı, 20 dış atışın 17’sini kaçırdığımız bir maçı son 5 dakikaya kadar taşıdık ama yine top elimizde fazla kaldı.
Belirleyici anda çemberden çok uzak kalmamızı İspanyollar değerlendirdi. Son çeyrekte içeriden 6, dışarıdan 9 top kullandık. İspanya 20, biz 9 faul atışı yaptık. Turnuvada 90 sayı bulan rakibimizi 73’de tuttuk. 12 sayıdan gelip hep bir adım geride durduk ama bu senaryoda öne geçecek hamleyi yapamadık.
Furkan Korkmaz gecenin parlayan yıldızı, sorumluluk alan ismiydi ama onun yanına birkaç isim daha ekleyemedik. 20 yaşında olmasına rağmen Gasol'lerin ayağına hücum etmesi, tereddüt etmemesi harika bir detaydı.
Belki evimizde çeyrek final yüzü göremedik ama çok şey kazanarak ayrıldık turnuvadan. Ufuk Sarıca’nın sistemi her göze hoş geldi. Oyun karakterimizle yeni ekolü oluşturmak için gerekli adımları attık. Cedi Osman ve Furkan Korkmaz’ın NBA’de kazanacağı tecrübe, Melih’in özellikle bu turnuvada oyununa ekledikleri, Semih’in her zaman etkili sırtı dönük oyunu, Sertaç ve Kenan gibi isimlerin sezon içinde alacakları sorumluluklarla milli takımımız çok daha iyi yerlere gelecektir.
Bugün aklımızda olan kuşkular, yarın olmayacaktır. Sahada daha berrak, daha özgüvenli bir takım görüntüsü hakim olacaktır.
Her şey zamanla…
Bu takıma Tolga Geçim’ler, Ömer Yurtseven’ler, Egehan Arna’lar, Metecan Birsen’ler, Okben Ulubay’lar, Emircan Koşut’lar, Berke Atar’lar, Erkin Şenel’ler, Eray Akyüz’ler, Yiğitcan Saybir’ler, Muhaymin Mustafa’lar, Şehmus Hazer’ler ve adı aklıma gelmeyen birçok genç katılacak.
Yeter ki onlara oynama ve gelişme fırsatını sunalım…
Ortaya koyduğu mücadeleye, maçı hiç bırakmayan inadına, son topa kadar savaşan oyununa teşekkürler 12 Dev Adam…
Belki turnuvada sadece yenebileceğimiz Belçika ve Büyük Britanya gibi takımları geçtik ama tecrübe faktörü de gelince o zaman bizim üstümüzde gözüken rakipleri de yeneceğiz.
Bu takımı seviyoruz…"
Kaynak: bein sports
