Ezeli rakibi Galatasaray Medical Park’ı 96-86 yenip 3-1’lik seriyle üst üste 7, toplamda 10. şampiyonluğa ulaşan Fenerbahçeli oyuncular, kupasını almak için sahaya geri dönerken üzerlerinde “Zafer İnananlarındır” tişörtü vardı. Dün Sarı – Lacivertlilerin ortaya koyduğu mücadeleyi ancak bu cümle açıklayabilirdi. Düşünün, ezeli rakibinizin sahasında (her ne kadar 4 bine yakın seyirci olsa da baskı yüksekti) 28. dakikada 15 sayı (69-54) geri düşüyorsunuz ve kalan bölümde müthiş bir karakter ortaya koyup 42-17’lik bir sonuçla şampiyonluğa ulaşacak performansı sergiliyorsunuz.
Gerçekten büyük bir karakterden bahsetmek gerekiyor böyle bir geri dönüşte… Peki Fenerbahçe bu kadar kötü savunma yaptığı bölümde nasıl başarmıştı bunu? Önce derbinin yıldızı Fowles 4 faulle kenara geldi, ardından suskun isim Angel McCoughtry potaya gitmeye başladı, Pondexter yorulan Taurasi’ye baskısını arttırdı (ki bitime 2 dakika kala iki kritik topu yıldız oyuncudan çalıp maçı kopardı) ve Tamane zekasıyla ikinci şansların gelmesini sağladı. Bu kadar dar rotasyonda, ezeli rakibinizin sahasında 24 asist/3 top kaybı oranıyla oynamak hiç kolay bir şey değil. Kuşkusuz bu noktada Birsel’in takımına ne kadar sahip olduğu ortaya çıkıyor. Bir tarafta düzen ve paylaşımla her oyuncudan katkı alma arzunu, diğer bir tarafta ise yıldızların sorumluluğunda sonuca ulaşma isteği… İki takımı ayıran ve sonucu belirleyen en temel özellik de bu olsa gerek…
