Yetmez ama evet! / Gökhan Türe

Anadolu Efes, evinde geçirdiği çift maç haftasında ‘görkemli’ Panathinaikos galibiyetinin ardından ‘pastanın üzerine kremayı’ Kızılyıldız karşısındaki ikinci yarı performansıyla koydu.

Maç seçme hastalığı kötü bir huy… Bu durum, sizi bazen yukarı çekerken, bazen de tepetaklak aşağıya indirebiliyor… Efes’in de sezon başından beri yaşadığı bu… Çift maç haftasında da Lacivert-Beyazlı takımın Panathinaikos maçına ‘bakış açısı’ ile Kızılyıldız maçına yaklaşımı arasında 180 derece fark vardı… İlkinde savunmanın da en az hücum kadar dolu dolu, 40 dakikaya yayılmış olmasının gerekliliği ön plandaydı. Biraz da Nunn gibi üretim anlamında bir ‘fabrika’ olan bir yıldızın yokluğunda bu hedefine daha kolay ulaştı Efes… Ancak dünkü Kızılyıldız başlangıcı, 25-14’lük ilk periyot şokunun ardından ikinci çeyrek, şoku atlatıp toparlanmaya çalışmakla geçti… Soyunma odasında geçen 15 dakika sanırım işin ciddiyetinin farkına varmak için yeterli oldu. Daha geçen hafta hem de eksik haliyle Olympiakos’u sahadan silen Kızılyıldız’ı ilk yarıda yediği 42 sayının ardındak koca ikinci devrede 25 sayıda tuttu Lacivert-Beyazlılar… İyi savunup, ribaundları topladıkça ve tempoyu yükseltip, rakibinin top kayıplarını da avantaja dönüştürünce momentum da ister istemez el değiştirdi. 30-10’luk son periyot ise bence Efes’in, sezonun kalanına yayması gereken ‘fabrika ayarları’ olarak kayıtlara geçmeli… Geçmeli ki değişkenliğin istikrar ile yer değiştirmesi mümkün olsun…

Sonuçta berbat başladığı, ilk yarıda 13 top kaybı yaptığı maçta Kızılyıldız gibi bir rakibi çift haneli farktan geri gelip sadece ‘yarım devre’ iyi savunma ile farklı yenmeyi başardı Efes… Larkin, skor üretiminde bireysel olarak devreye giremese de 12 asist, 4 top çalma ile bu takım için ne kadar değerli bir parça olduğunu hatırlattı. Ama her maçı böyle kazanmak olası değil…