“Büyük lokma ye büyük söz söyleme” demişler. Biz de ilk maçların ardından aynen şunu yazmışız: “Hissiyatımı şöyle özetleyeyim: Anadolu Efes ilk maçta ezildi. Maçı çok büyük farkla kaybetti ama içimden bir ses bu iş henüz bitmedi diyor. Efes'liler sonraki maçlarda çabuk ile aceleyi karıştırmazlarsa Olimpiacos yenilmeyecek bir takım değil. Darüşşafaka Doğuş ise ilk maçta Real Madrid'e çok fena kafa tuttu ama bence bu iş bitti: Geçemez bu turu Doğuş”
Doğuş bölümünde fena yanılmışız. Belli ki Wanamaker faktörünü hafife almışız. Darüşşafaka Doğuş' un 1.93 boyundaki oyuncusu ilk maçta sergilediği performansın aynısını ikinci maçta de sergileyip, takım arkadaşlarını da yanına alınca, yenilmez sandığım Madrid'i sahasında yenerek büyük bir sürprize imza attılar. Biz fena halde yanılmış olmaya razıyız. Yeter ki İstanbul'daki şu iki maçı da kazanıp dörtlü finale çıksın takımımız. İş son maça kalırsa… Haydi ters bağlama olsun diye yine yazayım: Hiç bir şansı olmaz Darüşşafaka Doğuş'un!
Gelelim başlıktaki Wanamaker' e.
Deplasmanda Real Madrid'e iki maçın ortalamasında 21 sayı 2 ribaunt 3 asistle oynamış bu oyuncuyu izlerken “Ah be!” Dedim kendi kendime. “İşte bizim ulusal takıma sınıf atlatabilecek oyuncu bu.” Türk vatandaşlığına geçebilir mi, ister mi istemez mi hiç bilmiyorum. Ayrıca ulusal takımda oynama hakkını kazanırsa o günkü koç, Boby Dixon'un yerine onu almayı düşünür mü düşünmez mi onu da bilmiyorum ama ” Ah be!” Dedim içimden. Yalan mı söyleyeyim ?
Sanki olacakmış gibi yaşına baktım. 27 imiş. Dixon ise 34 yaşında. Eh! Olsa olsa bir kez çakışırlar ulusal takımda. Sonrasına bakarız.
Sanki olacakmış gibi karakterini de soruşturdum bu oyuncunun: İyiymiş…
Savunma yapan, sayı atarken bencil olmayan, istatistiğine oynamayıp maç kazanmaya çalışan bir skoreri kim istemez ki?
