Euroleague tarihine baktığımız zaman şu ana kadar hiç bir seride 5. maçları deplasman takımları kazanamamıştı. Bunun ne anlama geldiğini bir kez daha anladık Pire'de… Fenerbahçe Beko ilk 4 maçtaki gibi kadar iyi oynamadı belki, İtoudis bu kez doğru rotasyonları bulamadı ama her şey yolunda gitse bile hakemler izin vermeyecekti tarihin yazılmasına. Hiç oyunu riske etmediler. Daha ilk yarıda Olympiakos 15 kez serbest atış çizgisine giderken, Jekiri ve Calathes 3, Motley de 2 faul almıştı bile. Olympiakos'ta ise 2. faulünü alan oyuncu yoktu. Fenerbahçe Beko'nun ritmi bulamamasında tabii ki bu düdüklerin etkisi vardı ama Sarı-Lacivertliler de mental olarak oyundan çabuk düştü. Hayes-Pierre ikilisinin çift haneli skorlara ulaştığı maçların neredeyse hepsini kazandı Fenerbahçe. Ama bu ikiliden Pierre 0, Hayes sadece 5 sayı atmasına rağmen İtoudis bu ikiliyi bütün maç oyunda tuttu. Burada hissetmek de gerekiyor. Tamam bu ikili seriyi buralara getirdi ama çok yoruldular. İtoudis bunu göremedi ve onlara güvenmeye devam etti. Guduriç 8/12 üçlük atarken takımın geri kalanı 15'te 0 üçlük attı. İnanılır gibi değil. Ne Dorsey, ne Calathes, ne Hayes, ne Pierre, ne de Edwards bir tane bile üç sayılık isabet bulamadı.
Psikolojik olarak ayakta kalamadı maalesef Fenerbahçeli oyuncular ve İtoudis. Bu kadar kötü hücuma rağmen Wilbekın'ın iki maçtır rotasyonda düşünülmemesi de bence hataydı. Aslında seri 3. maçta bitmişti. Önce Vezenkov'un, ardından Sloukas'ın son saniyede bir taraflarından fırlatıp attıkları şans üçlükleri serinin kaderini de belirlemişti. Şans ve hakem kararları, sakatlık avantajları onlardan yanaydı belki yine de Fenerbahçe daha az yapsaydı Final-Four'da olabilirdi. Coach itirazlarının ilkinde Dorsey'in topa değmediği o kadar açıkken, Motey-Papanikolau pozisyonda hiçbir açıdan net bir görüntü olmamasına, topun kimden çıktığı belli olmamasına rağmen hakemlerin kararlarını değiştirmeleri 'yüzde yüz' ahlaksızlıktı. Bunu da eklemeden geçmeyelim…
Kaynak: fanatik
