Anadolu Efes, Paris deplasmanında, önceki üç maçın aksine bu kez ‘iyi oynayarak’ kaybetti… Kırılma anlarındaki ‘küçük detaylarda’ biraz daha dikkatli olsalar, avuçlarının içine kadar gelen galibiyeti söküp almaları işten bile değildi. Ancak basketbolda bu tip dikkatsizlikler bazen değil çoğu zaman pahalıya patlayabiliyor ve emekleriniz toz olup uçabiliyor.
Dün özellikle de Poirier’yi böylesine müthiş bir seviyede yakalamışken (14 sayı, 11 ribaund, 2 asist, 1 blok) O’nun görkemli katkısını galibiyetle taçlandıramamak üzücüydü… Bitime 3 dakika 7 saniye kala rakibin boş hücumu sonrası ribaundu alıp yarı sahayı geçerken topu Lo’ya kaptıran Thompson, takımı adına en kritik hatanın altına imza atmış oldu. Sportmenlik dışı faul yapmak zorunda kalan Thompson hem Lo’yu çizgiye gönderdi hem de Paris’in momentumu yeniden ele geçirmesine olanak sağladı. Halbuki ABD’li oyuncu, Poirier ve Bryant ile birlikte Efes’in ikinci çeyreğin son bülümünden 37. dakikaya kadar maça tutunmasını, hatta kazanacak noktaya getirmesini sağlayan üç isimden biriydi. Ama işte sorun da tam bu noktadaydı. Dün Larkin’in de yine ‘stabil’ kaldığı Beaubois’nın yine ortalarda görünmediği, Ercan ile Oturu’nun da beklenen katkıyı veremediği, takım halinde 3 sayı isabetine rakibinin (12/31) arkasında kaldığı (8/26) mücadelede dört oyuncudan çift haneli skor katkısı yetmedi Efes’e… Paris’ten tam 20 ribaund (25-45) fazla toplasa da Efes, yaptığı çoğu basit 16 top kaybının kurbanı oldu. Kısacası, oyunun en kritik anlarında topun değerini bilemedi Lacivert-Beyazlılar…
Üst üste gelen 4 yenilgiye rağmen hala matematiksel olarak kalan haftalarda bunu telafi etme imkanı var elbette… Ne varki üst üste öyle bir 5 maç bekliyor ki Efes’i, işin aritmetik kısmı kifayetsiz kalabilir… İki gün sonra Barcelona deplasmanı, ardından sırasıyla Armani Milano, Olympiakos (D), Real Madrid ve Panathinaikos (D) ile oynanacak maçlar Efes’in kaderine ciddi boyutta etki edecek…
Bir-iki cümle de yeni coach Banchi için… Ayağının tozuyla mucize yaratmasını beklemek haksızlık olur. İşin ilginç yani, coach değişimlerinin takımlar üzerinde mental anlamda yarattığı ‘pozitif’ bir etki de görünmüyor… Oyuncuların vücut dili, O’nun gelişinden öncekinden farklı değil… Hala suratlar asık ve sahada takım içindeki iletişim kopukluğu da bunun yansıması… İki maçtır durum böyle… Değişir mi, çok kolay görünmüyor…
