Yanlış anlamanıza mani olmak için, öncelikle kendinizi maç öncesi koç Ertuğrul Erdoğan’ın yerine koyun.
Ve ardından tüm olumsuzluklara rağmen onun bugüne kadar verdiği mücadeleyi düşünün.
Ve son olarak haftalardır Galatasaray takımının savunmada ortaya koyduğu karakteri hatırlayın.
Artık bu yazıyı okuyabilirsiniz..
Klişe bir laf vardır “derbi bu, belli olmaz.”
Defalarca şahit olsam, hatta birebir yaşasam da sürpriz ile neticelenen her derbi maçından sonra motivasyonun nelere kadir olduğuna şaşırıyorum.
Maç öncesinde yapılan tahminlerin ve yorumların büyük çoğunluğu son derece gerçekçiydi.
Bu maçta Avrupa Ligi’nin tartışmasız en iyi takımı olarak kabul edilen Fenerbahçe’nin karşısında malum zorluklar içinde kıvranan Galatasaray’ın en ufak bir şansı yoktu.
Ancak bazılarının şans deyip unutmak isteği, bazılarının ise şaşkınlıkla karşıladığı bu sürpriz sonucu üç farklı nedene bağlıyorum; öncelikle ev sahibi olan ve herkes tarafından kaybetmesine kesin gözüyle bakılan takımın ve teknik ekibinin bu maça yoğunlaşmasına.
Ve bunu sağlayan, (yaşamayan hiç kimsenin hayal edemeyeceği) taraftarın itici gücüne.
Son olarak da,ne kadar büyük çaba gösterseler de, favori takımın bulunduğu durum itibari ile maça yoğunlaşmada yaşadığı zorluğa.
Bu maçı psikolojik yönden özetlemek gerekirse bence Galatasaraylıların inatçılığı ve direnci bu maçın sonucunu belirledi.
Eğer taktik yönden yorum yapacak olursak, öncelikle Koç Ertuğrul Erdoğan’ın sezon başından bu yana savunma konusunda takımına verdiği disiplini ve oyuncuların bu savunmayı maç sonuna kadar sürdürmelerini, hücumda ise Zach Auguste dışında tüm oyuncuların dış şut tehdidi olmasına ve son olarak da Aeron Harrison’un 7/ 9 üçlüklerle bulduğu 28 sayının öneminden bahsederdim.
Kaynak: Basketfaul
