Majesteleri, Kral, Mamba, Magic, Sir… Bu lakaplar NBA’ye damgasını vurmuş ve gelmiş geçmiş en iyiler olarak gösterilen bazı isimlere ait. Bu yazının kahramanı ise uzun kariyerinde artık yolun sonuna gelmiş (bir yıllık daha sözleşmesi var ancak bırakacağı neredeyse kesin gibi) Tim Duncan’a ait. Kariyerinde hiçbir şey diğer NBA süper yıldızları gibi şaşaalı olmadı. Ne kazandığı 5 şampiyonluk, ne 2 normal sezon MVP’si, ne 3 NBA Finalleri MVP’si ne de nice diğer başarıları. Tıpkı lakabı gibi… Diğer süper yıldızların aldığı tüm o görkemli lakaplar arasında Timmy’ninki ‘The Big Fundamental’… Bakmayın ‘The Big’ sıfatının eklendiğine lakabının ana teması ‘sıkıcı ve sessiz’ olmasıydı.
GELMİŞ GEÇMİŞ EN İYİ 2.?
Tim Duncan… Tüm kariyeri gibi muhtemel son sezonu da gösteristen uzak bir şekilde geçip gitti. Belki de NBA tarihinin en iyi 2. oyuncusu (ne alaka demeden aşağıdaki grafiklere göz atabilirsiniz) olan Duncan kariyerinin son normal sezon maçlarını Brian Cardinal edasıyla tamamlarken Batı yakasında Kobe Bryant ustalara saygı kuşağında gittiği tüm arenelarda ayakta alkışlanıp şaşaalı bir veda ortaya sundu. Tabi son maçında da 60 sayı atması ‘crème de la crème’i oldu.
Duncan, NBA’in gelmiş geçmiş en yetenekli 2. oyuncusu olmayabilir, yine aynı şekilde NBA tarihinin en fazla şampiyonluk kazanan, MVP olan, All-Star seçilen, ribaunt-sayı kralı olan 2. oyuncusu da olmayabilir ama 20 yıl boyunca takımını en üst seviyede tutmayı başarabilen ve (evet Kareem Abdul Jabbar) dahil kariyerinde her sezon 50 galibiyetin üzerine çıkabilen tek başrol oyuncusu olduğu kesin.
Aşağıdaki grafik zorlama usulüyle ortaya çıkmadı. Kriterler play-off’ta 100 poziyon üzerinden oyuncuların istatistiklerini görebilirsiniz. Sıralama ise NBA süper yıldızlarının WS’e -Win Share- (takımının galibiyetlere olan kişisel katkısı) gore sıralaması.
Grafikte dikkatinizi çekmesi gereken birkaç unsur var. Majesteleri Jordan dahi o listede sadece 179 maçla yer alırken Tim Duncan o listede 241 maçta (bu play-off’larla beraber şu anda 251 oldu) bulunmakta, Kareem 196, Shaq 216 maçla listede yer alıyor. Bu en üst düzeyde ne kadar uzun süredir kalabildiğini ortaya koyarken tarihin gelmiş geçmiş en başarılı power forveti olma unvanına da yalnız başına sahip olmasını sağlıyor.
Yukarıdaki istatistiğe çok da takılmamak lazım aslında. Çünkü istediğinizi çıkartabilirsiniz nereden baktığınıza bağlı olarak. Mesela WS’in 48 dakikaya yayıldığı rakamlarda Duncan 2. sırada değil 4. Bunun gibi veriler değiştirilip bahsettiğim şekilde en iyi 2. oyuncusu olduğu savunulabilir de aksi de iddia edilebilir.
Bir başka rakam daha birçoklarına göre NBA’in Michael Jordan ile birlikte en savaşkan ruhuna sahip ismi olan Larry Bird’ın 100 pozisyon başına play-off istatistikleri; 28 sayı, 12 ribaunt, 8 asist, 2 top çalma. Duncan’ın ise 30 sayı, 17 ribaunt, 4 asist, 3 blok. Bunu 20 yıl ve 241 maça genelleyerek yapması da başka bir ayrıntı. Not olarak Michael Jordan bu konuda biraz rakipsiz (100 pozisyondaki ortalamaları 43 sayı, 8 ribaunt, 7 asist, 3 top çalma), bir başka PF olan Charles Barkley ise (30 sayı, 17, ribaunt, 5 asist, 2 top çalma) rakamlarıyla listede tepelerde yar alıyor.
Yani istatistikler yalan söylemese de yanıltıcı olabiliyorlar. Ancak önemli bir veri olarak kullanılabilecekleri de tartışma götürmez. Ve Tim Duncan denince akla gelen şeyleri günümüz şartlarında anlamlanmdırmak oldukça zor. Duncan bir sinemasever için ‘Wait Until Dark’, ya da ‘The Fisher King’ lezzetinde, bir futbolsever için ‘Andrea Pirlo’ tadında. Akla gelen ‘ilk’ ve ‘en’ olmasa da başyapıt kategorisinde…
Belki de son maçını oynadı Duncan. Ama Popovich’in dediği gibi onun bilmediği bir şeyi bildiğimiz yok yani ortada verilmiş bir karar henüz yok. Fakat OKC maçındaki hal ve tavırlar sanki bir veda niteliğindeydi.
Takımı son sezonunda kulüp rekoru galibiyet sayısına ulaştı. Onun oynadığı maçlarda Spurs rakiplerine ortalama 16 sayı fark attı. İstatistik olarak belki de kariyerinin en kötü sezonunu geçirdi fakat bu onun 'bitik' olmasından çok 'kavuğunu' devretmekte sakınca görmemesinden kaynaklıydı. Tim Duncan sezon boyunca sadece 12 maçta 10 şut ve üzerinde kullandı. Buna rağmen 25 maçta çift haneli rakamlara ulaşmayı başardı. Bu demek değil ki demir alma zamanı henüz gelmedi. Alışılmış kültür; eğer süper yıldızsan ve artık istatistikler eskisi kadar dostun değilse bırakma zamanın gelmiş demektir.
Ama konu modern spor dönemine aykırı bir kültüre sahip Spurs olunca kimse kesin konuşamıyor ancak hem Ginobili hem de Duncan takımlarının önünü açmak için muhtemelen oyuncu opsiyonlarını kullanmayacaklardır. Kullansalar bile bu da takımlarının onlara ihtiyacı olduğunu belirtmesi üzerine olacaktır.
