EN güvendiğimiz yerden yedik darbeyi. Sırtımızı dayadığımız, her zaman bizi taşıyacağına inandığımız savunmamız maç sonunda yarı yolda bıraktı bizi. 5 dakika kala 60-59 öndeyken, maçın kaderinin belirleneceği o 5 dakikada 15 sayı gördük potamızda.
ÇEYREK final yolunda önemli bir darbe aldık sonuç açısından. Ama oyun açısından hiç moralleri bozmaya gerek yok. 3/17 üçlük attığımız bir maçta bile son bölüme kadar kontrolü hiç yitirmedik. Bu kadar kötü atıp nasıl tutunduk?
Elbette savunma sayesinde. Avrupa’nın en tempolu, en hücum seven takımı Litvanya’ya kendi seyircisi önünde duvar olarak. Aslında sonda savunmadan çok hücuma hayıflanmak gerek. İki basit top kaybı potamızda turnike oldu. Savunma ne yapsın? Maç sonunu harika oynayan Emir’in en kötü ana denk gelen son top kaybı ise sonucu belirledi. Sitem etmeye hakkımız yok bu savunmaya. Litvanya maç boyunca ikili oyunda serbest atış çizgisinden bulduğu 5 basket dışında hemen hiç organize olamadı. Daha fazla ne yapabilirsiniz ki? Hiç attırmadan oynamak yok bu sporda.
MAÇ sonu oynama konusunda Hidayet daha etkili olmadığı sürece zorlanıyoruz. Bu zaten bildiğimiz bir şey. Ama Kerem de sakatlanınca topa en iyi yön veren iki ismimiz de devre dışı kaldı. Son 5 dakikayı yaratan aslında büyük oranda bu.
SARAS’IN FARKI
3/17 atmasak. Hatta o kadar genele gerek yok, Ender’in çemberden çıkartılan o tek üçlüğü potadan içeri düşse başka şeyler konuşuyor olacaktık şu anda. Maç boyunca oyununun anahtarı tempoyu da kusursuza yakın kontrol ettik. Rakibi yarı sahaya zorlayıp Jasikevicius girdiğinde sürekli üzerine giderek zaaflarından yararlandık. Saras sahadayken oyun daha da yavaşladı ve daha da yavaşladığında hep Türkiye üstündü. 7 asist yaptı belki Jasikevicius ama 5 top kaybetti. Onun sahada olduğu süreyi Türkiye 7 sayı üstün tamamladı. Ama işte tek basketinin maçın son ve en kritik üçlüğü olması da onun farkı, oyunun cilvesi.
ŞU anda yenilgi değil en büyük mesele ritm kaybetmemek. Bizim Milli Takım, o dağdan yuvarlanan kartopu havasını bir kez kaybetti mi yeniden hızlanamıyor kolay kolay. Bu açıdan önümüzdeki bir boş gün ve ardından tekrar kendimizi bulacağımız bir Polonya maçı ilaç gibi gelecek. Yenildik. Önemli değil. Bu yol çok ama çok uzun. Klişenin kralını yapalım: “Önümüzdeki maçlara bakalım” ama asla ritmimizi kaybetmeyelim.
