Fenerbahçe BEKO, serinin ikinci maçını, ikinci periyodun ilk 5 dakikasında rakibi üzerinde “kasırga etkisi” yaratan 18-0’lık müthiş seriyle koparıp 5 maçlık finalde 2-0 gibi çok önemli bir avantaj yakaladı.
Anadolu Efes’te bu kez Micic de sahadaydı belki ama savunmada yine oyuna enerji koyan, motivasyonu daha yukarıda olan, tribünlerin desteğini arkasına alan ve en önemlisi de “sahada daha çok şey üreten” Fenerbahçe BEKO’ydu.
Oyunun başında iki takımın da birbirine akıl almaz top kayıplarıyla yaptığı “ikramların” ardından yükselen tempo ile birlikte momentum sürekli el değiştirirken, Micic’in son anda gelen üçlüğüyle ilk çeyreği 18-20 önde kapayan taraf Efes’ti…
İkinci periyodun başı ise Guduric’le başlayıp tüm Sarı-Lacivertli takıma yayılan frtına koptu Ülker Arena’da!.. Savunma sertliğini yukarı çeken, Micic ve Larkin’e potaya gidecek penetre yollarını mükemmel yardımlaşma ile tıkayan Fenerbahçe BEKO, 5 dakikadan fazla bir süre potasını rakibe kapayıp, Guduric’in üst üste 11 sayısıyla başlayan fırtınayı 18-0’la kasırgaya dönüştürdü… Maçı da işte orada bitirdi Kanarya… Efes’in giderek daha “kırılganlaşan” direncini bir çırpıda kırıp, maçı da “dönüşü olmayan yola” soktular.
Oyunun kalanında, özellikle de son yıllarda ilk kez yabancı oyuncunun ilk kez sahada olmadığı bölümde, 10 Türk oyuncunun kapışmasını izledik. Farkın erimesi izleyenleri yanıltmasın… O sırada atı alan Üsküdar’ı geçmiş, Fenerbahçe maçı artı hanesine yazmıştı, bir… İkincisi, Anadolu Efes coachu Ergin Ataman’ın da çoğu zaman eleştirdiği Efes’in “Türk oyuncuları”, bitmiş maçın üzerine sürüldükleri sahada bir nevi “geç kalmış onur mücadelesi (!)” veriyorlardı. Bunun getirdiği motivasyonla geri dönüş için ellerinden geleni yaptılar; ama maç çoktan bitmişti!.. İşin trajik yanı ise, o Türk oyuncuların çoğunun “olması gerektiği zamanda” yeterli randıman verememesi nedeniyle “ana unsur yabancıların” aşırı yıpranmış olmalarıydı… Kısacası “geç gelen saadet” işe yaramadı… Fazla söze gerek yok; bu anlamda sorumluluk, Efes’e üst üste iki Euroleague kupasını getiren, yine arka arkaya lokal şampiyonlukların da altında imzaları olan yabancıları da getiren, bu Türk oyuncuları da seçen, elit yabancılardan verim alıp Türkler’i hiç işin içine sokamayan, ihtiyaç duyduğunda da faydalanamayan teknik yönetimde!..
Fenerbahçe cephesinde ise o sırada sahada olan Türk oyuncuların büyük çoğunluğu görevlerini “daha önce” (farkın 28’e kadar tırmandığı süreçte) yapmış olmanın huzuru ile maçı tamamladılar. O sırada eriyen fark ne onların emeğini ne de tribünlerin coşkusunu törpülemedi.
Fenerbahçe BEKO, dünkü galibiyetle kupanın bir kulbundan tutmuş oldu. Guduric, uzun bir aradan sonra, NBA’den geri döndüğü zamanlarda olduğu gibi mükemmele yakın katkı verirken, Biberovic ise X faktör olarak oyunun iki yönünde de hem savunma hem de hücumda fark yarattı. Vesely “şiir gibi” bir 19,5 dakikaya imza atarken, Booker da Singleton ve Dunston’ın yokluğunda Vesely’ye eşlik etti.
İNTİHAR GİBİ KARAR!
Singleton ve Dunston’ın yokluğu demişken… Sezonun sonunu kötü bitiren, Final-Four’da dibe vuran, Galatasaray NEF serisinde ise esamesi okunmayan Moerman’ı bu haliyle kadroya alıp (5’te 0 saha içi isabet, 1/4 serbest atış!), Dunston ve Singleton gibi son dönemde Efes savunmasının “belkemiği olan”, hücumda da iyi kötü üreten iki uzunu tribünde oturtmak da neyin nesiydi?.. Beaubois’nın ilk maçtaki performansına da güvenerek “kısalıp”, boyalı alanı “yıpranmış Pleiss’a” emanet etmek, arkalarına da hiç verim alamadığın Egemen ve Yiğitcan’ı koymak çok ama çok ilginç bir tercihti… Takımlar ısınmaya çıktıklarında ‘Efes’in kadrosunu Djordjevic mi yaptı acaba?’ diye düşünen çok olmuştur; eminim!..
Seri 2-0’a geldi ve Fenerbahçe BEKO şampiyonluktan sadece bir galibiyet uzakta… Saha avantajı hala cebinde… Anadolu Efes’e ise şampiyonluk için, sonuncusu Ülker Arena’da olmak üzere üst üste 3 galibiyet gerekiyor… Basketbol elbette mucizelerin oyunu; her şey mümkün… Değişkenleri çok fazla… Ama her iki takımın 2 maçta da sahaya yansıttığı görüntüye bakınca ibrenin artık net biçimde Fenerbahçe BEKO’yu gösterdiği de kesin…
