Bu kez yazıma bir anekdotla başlıyorum. 2011 yılında Cholet ile Euroleague oynuyoruz. 1.5 milyon Avro oyuncu paramız vardı. Yanılmıyorsam kasım ayıydı. İçeride oynayacağımız maçta rakip Fenerbahçe’ydi. Çok kuvvetli ve bize nazaran 10 misli bir bütçesi olan Fenerbahçe, Euroleague’de ve milli ligde namağlup yoluna devam ediyordu. Tam anlamıyla bir büyük armadaydı. Maç öncesi bazı istekleri oldu. 50 bin nüfuslu bir şehirde bu istekleri karşılamak zor oldu. Belediye başkanının yardımıyla sorunları çözdük. Maç biletlerinin birkaç hafta önce bittiğini hatırlatmak isterim. Müthiş bir maç sonunda 6-7 sayı farkla galip geldik (Rövanş maçını hiç sormayın Fenerbahçe bizi ezdi geçti!). Esas konumuz buradan sona başlıyor…
Her zaman olduğu gibi üst katta bulunan ofisimize çıktık. Maçın aksiyonlarını video yardımıyla inceledik. Hatalarımızı belirleyip önümüzdeki günlerde neler çalışmamız gerektiğini saptadık. Büyük sevinç içindeydik. Bir anda odaya (kapıyı çalıp) kulüp başkanı içeri girdi. Elinde maçın istatistik kağıdı vardı. Nazikçe masaya bıraktı ve Fransız oyuncularının oynama sürelerinden hiç memnun olmadığını belirtti. Dikkatli bakınca haklı olduğunu gördük. Bunun düzeltilmesi gereken bir sorun olduğunu söyledikten sonra sessizce odadan çıktı. Bu olay benim için bir dönüm noktası oldu diyebilirim. O küçücük şehirden kimleri mi yetiştirdik? Benim dönemimde üst düzey diyebileceğimiz Gelabale, De Colo, Beaubois, Kahudi, Causeur, Seraphin, Gobert, Hayes… İlk aklıma gelenler bunlar. Başkanlar, koçlar, genel menajerler değişti, ama fabrika (!) hâlâ oyuncu üretimine devam ediyor. Kulübün genleri hâlâ ilk kurulduğu 1975’ten beri korunuyor.
Gelelim bize; Yunanistan, Galis, Giannakis gibi yıldızlarla seviye atladı. Bizde Beyaz Gölge dizisi ve Balkan şampiyonluğuyla basketbol yükselişe geçti. Son Avrupa ikinciliği bizleri ümitlendirdi. Şimdi proje üretmek için zaman kazandık. Eğer bu ikinciliğin arkasına saklanıp kış uykusuna yatarsak, tırmandığımız yerden çok çabuk aşağılara düşeriz. Altyapılarda maç sayısının azlığından şikâyetler arttı. Antrenörlerin denetimi ve onlara yeterli bilgi akışının sağlanmadığı bir diğer eleştiri konusu. Federasyon bu sorunları çözme mercii. Aman bu kez kış uykusuna yatmayalım.
Bizde de tam tersi başarı ve para gelsin de kimden gelirse gelsin kafasındaki kulüp ve federasyon yöneticileri ile yabancı parlatma hastası, tüm kredileri onlara veren, çifte standart uygulayıp haksız rekabet ortamı yaratıp, onlarla başarılı olunca hep kendine pay çıkaran, övünen, nemalanan, kendinden bahsedilsin isteyen sözde Türk koçlarla iş çok zor. A milli takım koçu en iyi koç benim diyor ama bakıyorsun yetiştirip, geliştirdiği bir tane yıldız oyuncu yok. Efes’de görev yaparken eurolig’de Türk oyunculara ne kadar süre vermiş, istatistikleri ne ortada. Fb’nin ilk şampiyonluğunda kaptan Melih final maçında 45 saniye oynadı, Efes’de Doğuş kadroda bile yoktu. Fransa o yüzden milli takımlarda başarılı olup, onlarca üst seviyede oyuncu çıkarıyor biz de uzun yıllar sonra takım kalitesi düşük turnuvada, devşirme ve sonradan vatandaş olanlarla 2. olunca kendimizi dev aynasında görüp başarılı olduk diye kasılıyoruz da mevcut yöneticiler ve koçlarla kış uykusundan kalkmamız mümkün değil. Altyapılarda torpil, rüşvet, bahis, menajer oyunları, ailelerin çocuklarından para kazanma hevesleri, çocukların bir an önce bol sıfırlı ve uzun süreli kontrat kapma yoksa da abd’ye kapak atma istekleri, Bsl’de 7 Tbl’de bile 2 yabancı oyuncu varken, A takımlardaki şevkleri kırık, figüranlaştırılmış, kendileri de bu duruma para için eyvallah demiş Türk oyuncularla iş çok zor.