Acayip; hem de çok ama çok acayip!…
Gerçekten acayip!..
Fenerbahçe BEKO’nun, son şampiyon, yenilgisiz Real Madrid’i eksiklerine rağmen mağlup edişinin üzerinden daha bir hafta geçmeden Baskonia deplasmanındaki halini tasvir etmenin ancak takımla her anı birlikte geçirmekle, neler olup bittiğini yakından gözlemlemekle mümkün olduğunu düşünüyorum!.. Biri çıkıp kapalı kapılar ardında neler olduğunu anlatmalı… Ya da artık “kangrene” dönüşmeye başlayan sorun ya da sorunlar her ne ise çözümü sağlanmalı… Normal şartlarda bir takım içinde kargaşa yoksa sahaya yansıyan görüntü bu olmaz…
Sahada birbirinden siyahla beyaz kadar farklı iki Fenerbahçe BEKO’yu gözlemliyor ve analiz ediyor olmak gerçekten üzücü… Sorun nerede, takım niye bu kadar çabuk oyundan düşüyor?.. 45 dakika yüksek motivasyon ve mücadele ile en küçük detaya dikkat edilerek kazanılan Real Madrid maçının ardından nasıl oluyor da aynı takım, sadece birkaç gün sonra çok iyi başlayıp, 12,5 dakika içinde 13 sayılık (16-29) üstünlük kurduğu maçta 1-2 basit hata, verilen 2-3 hücum ribaundu ve rakibin bulduğu 2 üçlükle çökebiliyor!.. Koca devreyi 8, maçı da toplamda sadece 15 faul ile tamamlamış olması, rakibe verilen tam 17 hücum ribaundu ve buna paralel olarak ev sahibi takımın ikinci şans toplarından ürettiği sayılar, savunmanın, rakibin 10 sayıda takıldığı ilk periyot hariç “yol geçen hanı” moduna dönüşmesinin ve bunun sadece 1-2 dakikada olmasının izahı yok!.. Bu seviyede gerek maçtan maça, gerekse aynı maç içinde böylesi iniş-çıkışlar kabul edilebilir şeyler değil…
Rakibe 10 sayı izni verilen ilk periyodun ardından ikinci çeyrekte yenen 28 sayıyı sadece Baskonia’nın bireysel ya da takım becerisine bağlamak akla, mantığa aykırı…
Sahada Calathes, Nigel Hayes Davis ve biraz da Madar’ı dışarıda tutacak olursak, “abuk sabuk” işlerin altına imza atan, akıl almaz hatalar yapan o kadar çok isim vardıki… Ancak tabii bunlar arasında en can alıcı hataları yapan, en çok göze batan isim doğal olarak Real Madrid maçının tartışmasız yıldızı Guduric’ti… Üst üste top kayıpları sonrası ilk kenara geldiğinde coach Itoudis’le neyi tartıştı; çok merak ediyorum!.. 2-3 topu elden rakibe verdikten sonra coacha kafa tutmak da ne öyle?.. Maçın sonunda Fenerbahçe 2 sayı önde iken, maçın yıldızı Howard’a üçlük atış sırasında yaptığı faule “hata” denebilir belki… Ama ya hemen ardından son hücumda 6,5 saniye kala topu eline alıp, driplingle ağır ağır orta sahayı geçip, 10 metreden üçlüğü potaya savurmak da neyin nesi?.. Guduric gibi zeki, deneyimli bir oyuncunun, takımı sadece 1 sayı geride iken, yani bulunacak 2 sayı kazanmak için yeterli olacakken, çabucak potaya gitmek, faul almak ya da basket bulmak (ya da ikisi birden) yerine “maceraya gitmesine” ne demeli?..
Peki ya coachun, artık “kronikleşen” ve mükemmel idare ettiği Real Madrid maçı sonrası “artık olmaz” diye kafalarda iyimser bir bakış açısı yarattığı “takıntılarını” devam ettirmesine ne demeli?.. Dorsey’yi rotasyona geç sokması, Melih’le Tarık’a hiç süre vermemesi, son bölümde Wilbekin’i düşünmemesi garipti… Ve tabii “Sestina sevdası” artık kabak tadı verdi…
Sestina demişken!… Geldiğin günden beri doğru dürüst bir katkısı olmuyor, bari zararı olmasın artık!.. Dün 3,5 dakika oyunda kaldı. Bir asist yapıp bir de top çalınca “yok artık” diyerek ABD’li forvetin sonunda iyi oynamaya meyil verdiğini (!) düşündüm… Ama üzerinden fazla geçmeden yine şaşırtmadı… Bir Fenerbahçe hücumunda Calathes’in turnikesinde top basket olurken çembere asıldı ve sayı iptal edildi… Zararı ne yazık ki yine faydasından fazla oldu!..
Fenerbahçeli oyuncular, sahaya yenilmek için çıksalar acaba dünkünden daha kötüsü olabilir miydi; emin değilim…
Galibiyet “ufak bir çaba ile bile” elde edilebilirdi bu deplasmanda… Ama Fenerbahçe BEKO o çabayı göstermedi… Hani o geçen hafta Real Madrid’i yenen Fenerbahçe BEKO var ya; işte o Fenerbahçe BEKO!.. Akıl alır gibi değil…
Bu arada bir soru: Sakatlıktan dönen Pierre’in kilo fazlası sadece benim gözüme mi takılıyor?..
