Valencia deplasmanındaki yenilgi, Anadolu Efes’in “kısa vadede” zirveye çıkacak nitelikte yıldızları olduğunu ancak uzun vadede yük taşıyacak “derinliğe” sahip olmadığını belki de bu sezon “en belirgin” şekilde açığa vurdu.
Efes’in sezon başından beri en çok canını yakan zaafı takım savunması… Son 2 sezonda Efes’i zirveye taşıyan standartlarının çok altındalar… Bu da hücumda tıkandıklarında güçlü-zayıf fark etmeksizin tüm rakiplere karşı kaybetme riskini beraberinde getiriyor…
Valencia maçının bu anlamda en çarpıcı örnek olduğu, rakibin içinde bulunduğu duruma, sakatlık sıkıntılarına bakınca daha net anlaşılabiliyor… Van Rossom ve Hermansson uzun zamandır yok… Son dönemde takımı taşıyan isimlerden Claver yok, Jones yok, Harper yok, Rivero yok!.. Yokluktan kadroya De Larrea ve Mari gibi alt yapıdan 17 yaşındaki iki oyuncuyu dahil etmişler; her ihtimale karşı… Yoksa sahaya 9 kişi çıkacaklar!.. Ama buna karşın Efes gibi bir rakibe, onca eksiğe karşın “kadro derinliği” avantajını alabildiğine kullanıp, elde kalanlardan üst düzey verim alabiliyorlar ve bu seviyede onca eksiğe rağmen maç kazanabiliyorlar!.. Tabii bunu sadece kadro derinliğine bağlamak da haksızlık olur… Savunmada ortaya koydukları enerjiyi, direnci ve tabii hücumdaki müthiş paylaşım ve Efes’in zaaflarını sonuna kadar cezalandırma becerisini de göz ardı etmemeli…
Sonuçta büyük resme bakınca kısmet, Anadolu Efes’in ayağına gelmiş… Ama yine değerlendirmeye haceti yok!.. Olay artık öylesine “Micic, Beaubois, Clyburn ve diğerleri”ne dönmüş, sonuç odaklı oyunda Efes’in kaderi öylesine bu üçlünün “sihirbazlıklarına endekslenip kalmış” ki kader anlarında sadece tribünler ve kenar yönetim değil, sahadaki ve kenardaki diğer isimler de onların ne üreteceğini merakla (!) bekliyor… İşin trajik yanı, artık bu “ver Micic’e, koy sepete”, “ver Clyburn’e koy sepete” “tekdüzeliği” Euroleague’deki tüm takımların da aşina olduğu bir gerçek… Valencia dün son çeyrekte çabuk ayaklı atlet uzunlarla yardım getirerek onların üretkenliğini de minimize edebildi.
Rakibin “kazanabileceğine inanmasına” izin verirsen dünkü gibi önünü alamayabiliyorsun… Son periyodun başındaki 23-6’lık seri, Efes’in 8 dakika 6 sayıda kalması, sezonun geride kalan bölümünün özeti, deplasmanda kaybedilen son Maccabi maçının kopyası gibiydi… Oyunun iki yönünde de devre dışı kalmak, sadece dış atışlara bel bağlamak Efes gibi son 2 sezonun şampiyonuna hiç mi hiç yakışmadı…
Efes için çember giderek daralıyor… Singleton’ın geri dönüşü, Larkin’in formuna kavuşması Lacivert-Beyazlılar’ın tüm çehresini değiştirebilir… Sonuçta ikisi de Efes’in kimyasını, coach Ergin Ataman’ın onlardan ne beklediğini bilen, deneyimli isimler… Singleton’ın da kondisyon ve form olarak arzulanan seviyeye gelmesi ve takım savunmasına artı değer, hücuma da çeşitlilik katması Efes’in içine düştüğü bu “cendereden” çıkabilmesine olanak sağlar…
